Sanmak Şiiri - Poyraz Özbey

Görmediğin bir yangının küllerini taşımak,
Hiç açılmamış bir denizin tuzunu hissetmek,
Boşluğun nabzında atan o gizli sızı,
Ve dokunmadan kanatan bir rüya.

Sanmak, adı fısıldanmamış bir çağrı,
Zamanın dokunup geçtiği bir iz,
Kökleri olmayan bir ağacın gölgesi,
Hiç düşmemiş bir yaprağın sesi.

Ellerin uzandığı yerde duran hiçlik,
Söylenmeden unutulan bir yemin,
Bir taşın kalbindeki suyun sırrı,
Ve görünmeyeni çağıran bir adım.

Hiç yazılmamış mektubun mühürü,
Kırılmayan ama eğilen bir ışık,
Gözler kapalıyken gelen renkler,
Ve gecenin içinden geçen bir kuş.

Sanmak, boşluğun kalbinde bir nabız,
Var olmayanın kıyısında yürümek,
Görmeden inandığın bir yüz,
Ve inanmadan hatırladığın bir ses…