Nisan deyip geçme, doğanın hazla
Çiçekler açtığı mevsimdir Nisan.
Kuşların ötüşüp daha bir fazla
Neşeyle uçtuğu mevsimdir Nisan.
Yaşama gücünü alıp yürekten
Soy soylayan boy boylayan sinenin
Sözün özü Mehmet Yılmaz Öğretmen.
Derununda nice Umman Ninenin
Özlü sözü Mehmet Yılmaz Öğretmen.
Köy içindi Gönen’deki yaranlık
Kadını yok sayan bir zihniyetin
Sevgilisi olmak istemiyorum.
Şiddete yıllarca susan milletin
Özrü nedir, bilmek istemiyorum.
Sevgisiz, saygısız o nursuzların
yaradanın yeryüzüne düşmüş gölgesi
şekillenmiş düşüncesi balçıktan
sonra üflemiş ruhuna bir ferman
ve çıkmış âleme
…………………….bir adem
İnsanoğlu kısım kısım ayrılmış
Cümle âlem niyetiyle doyrulmuş
Mizânı var her beşerin a şaşkın
İyi kötü sanma bahtı kayrılmış
Mevlana der derya olup taşsan da
Şeyh uçar mı? Elbet uçar! Müridini bulmalı,
Tevâtüre kanat takıp, kolay eder zorunu.
Koyun yoksa bir düzende, yer keçiye kalmalı!
Çelebiyi düşünme sen, bilir bakar körünü.
Mizanı yok yargısıyla, bakmadan bir işine,
Yediğim darbelerin haddi yok, hesabı yok
Ne ben sana diyeyim ne sen sor kaportacı
Al çekici eline vur, gövdemi şekle sok
Gidilecek daha çok yolum var kaportacı.
Kimi usta şofördü, kimi cahildi, kördü
Yurdumu sarsarsan doğal felaket
Kara gün dostumuz, dostumuz nerde.
Ruhunda ebedî şefkat, merhamet
Koşardı bu millet düşünce derde.
Yoksulu, garibi arar bulurdu
Gelin dostlar meclisinde
Erenleri söyleşelim.
Hak yolunda hakka gönül
Verenleri söyleşelim.
Kurban olup bu ellere
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!