Rüstem Badıllı 3 Şiirleri - Şair Rüstem ...

Bir akşam vakti düştü yine şehre, Küf kokusu sardı ıssız sokakları. Buruşuk yaprakların altında Bastıkça yankılanan soluk ayak sesleri…

Güneş, kızıl bir iz bırakarak kaybolurken Çatlamış duvarlardan dökülüyordu zaman. Paslı demir kapılar inledi rüzgarla, Çürümüş ahşap merdivenler gibi, ömrümüz de eskiyor.

Karaköy’ün sararmış taşlarında, Adım adım iz bırakan geçmişin gölgesi. Paslanmış tabelaların altında Eski bir hikayeyi fısıldıyor sanki.

Bir aynanın kırık parçalarında
Yansır ruhun; ne sen tam, ne o tam,
Zamanın kıyısında kaybolan bir gemi gibi
Savrulursun kendi fırtınanda,
Kendi gölgelerinle savaşan yalnız bir savaşçı.

Bir gökyüzü düşün, derin, koyu mavi,
Yıldızlar, sırlı gözler, kaybolmuşum,
Her biri bir dert, her biri bir acı,
Karanlıkta parlayan içimdeki volkan.
Her karanlıkta umut, kalbimde yanar.

İçimde bir yangın var, ateşi kor gibi,
Her sabah uyanırken, küllerimden doğar,
Gözlerimde bir deniz, dibi karanlık,
Dalgalarda kaybolur hayallerim,
Kimi zaman huzur, kimi zaman fırtına.

Bir sokak lambasının titrek ışığında
Bilinmeyen bir meltem eser içimde,
Gözlerim bir kuytuda bulur kendini,
Ve köşede eski bir öykü yatar.

Bazen bir ağaç kökleriyle konuşur esinti,

Gözlerin, derin bir okyanusun gizemli dalgaları,
Her bakışında kaybolurum,
Gözbebeğinde süzülen ışık,
Bir yıldızın düşüşü gibi,
Sonsuzlukta yankılanan bir fısıldama.
Aşkın gizli harfleriyle yazılmış bir mektup gibi,

Gecenin koynunda yürür ayak izleri,
Yıldızlar arasında döner döner de düşer,
Koyu karanlık, kadife bir perde gibi,
Ufukta sarar her şeyi, tek bir gölgeye.

Sokak lambaları solgun bir rüya gibi yanar,

Sokaklar dar, gökyüzü küçük,
Bir kahve köşesi, hüzün, renkli bir dert,
İki insan, bir bardakta çay,
Gözlerde biriktirilmiş bin bir acı,
Göz göze gelince, ayaklar geri döner,
Her bakış, bir sır, bir hikâye anlatır.

Kapıyı aralık bıraktın,
içerisi senden sonra hiç kapanmadı.
Gül kurusu kokan bir hüzün kaldı,
perdelerin bile sana yas tutuyor.

Bir sabah…
Pencereme konan serçeyle birlikte
Uyandı içim.
Ne alarm çaldı ne telefon —
Sadece gün ışığının nazı değdi yanağıma.