Göğün yarasında bir çığlık kopar,
Sessiz, anlaşılmaz, kimse duymadan.
Bir çocuğun düşü, henüz yarım kalmış,
Oysa rüyasında bahar kokusu vardı.
Rüzgar savurur paramparça hatıraları,
Tozlu yollarında başlar hikâye,
Ayak izi bırakırız arkasında,
Ama rüzgâr alır götürür izleri,
Biz göçeriz, her seferinde bir parçamız yitik.
Gözlerinde, hiç sönmeyen bir hüzün var
Her gece yeniden doğan bir acı
Kırık dökük umutların arasında kaybolmuş
Yürek, öyle bir yangın ki
Hiçbir yağmur dindiremez artık.
Düşlerim, kapılarını aralamadı bir daha,
Her bir köşesinde bir hatıra asılı,
Bir sokak, bir ağaç, bir zaman,
Yitip giden sevinçler, kaybolan gülüşler.
Gözlerim, kederin gölgesinde kaldı,
Bir zaman vardı, hatırladıkça tükenir gibi,
Kalbimdeki yaraların gölgesinde durduğum,
Saklı kapılardan geçtiğim, kendi suretime bakmadan,
Bir düş gibi, ama hep kırık dökük, hep yarım.
Bir fırtınaydı geçen, saçlarımı savuran,
Bir mezar kadar sessizim bugün,
İçime toprak doldu da sustum.
Dost dediklerim kürekle geldi,
Kimi cesedimi örttü, kimi hatıramı kazdı kustum.
Kendime uğramayalı çok oldu.
Aynaya bakınca gözlerimi değil,
yorgun bir kalabalığı görüyorum artık.
Bir asansör boşluğunda unutulmuş bakış gibi,
içimden düşüyorum çoğu gün.
Kentin koyu içi, dumanlı gözlerimle bakıyorum,
Bir sigara külü gibi çökmüş umutlar üstüme,
Çatlak kaldırımlar arasında yürürken ayaklarım,
Her taş bir hikaye fısıldıyor, sustuklarımı çalıyor.
düşünceme kelepçe vurdular,
kelimelerim pas içinde şimdi,
gecenin koynuna sürülmüş bir mızrak gibiyim,
yalnız, paslı ve hâlâ kanayan.
göğün dili tutulmuş,
Çürük bir sabah daha kalkıyor göz kapaklarımdan,
Kuşlar değil de mahalleli dedikodular ötüyor dallarda.
Çay demli değil, kinli.
Ekmek bayat, niyet bayat, umut bayat.
Gazete kağıdına sarılı düşlerim,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!