Rukiye Çelik Şiirleri - Şair Rukiye Çelik

Hızla dehlizlere giren gerçek
Dokunma günüme, asaletime de.
İstemem tez elden kavuşsun akşamına
Alın teri dostluğum.

Biliyorum tırmandıkça yükseklere

Sevmem koyu renkli akşamları
Sevdiğim kadar koyu renkli giysileri.
Giysiler ki, bedenimin çirkinliklerini saklayan
Beni güzel gösteren kumaş parçaları.
Oysa bir de yüreğim vardı benim
Koyu renkli akşamların gölgesinde unutulan...

Sırtı dönük yalan aşklar,
Gerçeğe gölge dostluklar
Bağışlamaz sizi
Yitik acılarda dilsiz konuklar.

Kur çadırını başka dağlara

Renklerde kaldım,
Yağmura yakışır renkler.
Gökkuşağında yedi renk,
En sevdiğim Yeşil.

Yeşildi umutlarım,

Yolculuklar düşledim yarınlara
İçimde siyah uçurumlar açıldı
Sürgülü kapılar ardından bir ses
Kaderine yan dedi!

Yeşil umutlar diktim yollara

Ey aşk!
Sen; içinde yeşil gölgelerin oynaştığı bir deniz,
Bağ bozumu sonrası yeniden toprağa düşen bir tohumsun.
Doğru notalarda yeri-göğü inleten bir melodi,
Buğulu gözlerle sabahın göğsüne açılan bir penceresin...

Aşkı sordular
Görmedim, bilmiyorum
Bilsem de söyleyemem,
Sırdır ele veremem
Dedim...

Ben uzakların dinmeyen rüzgarı
Yerküre kabuğunu kıran derin dalga.
Sen bağların, bahçelerin
Ağustos sıcağına direnen
Karlı dağların asil yüzü.
Yüreğinde aşkı ebedileştiren adam

Güvercinin kanadını kırdılar;
Yalnızlığın,
Yapayalnızlığın ortasında bir yere,
Sonsuz karanlığa gömdüler!
Kolumdu, kanadımdı, adımdı
Adımı vurdular! ..

Yolların, vedaların, kavuşmaların
Kıyıyı okşayan başına buyruk dalgaların yolcusu
Gidişin olacaksa gelişin
Git, gelme! ..

Bırak, aksın tersine bu nehir