Özlem Çay Şiirleri - Şair Özlem Çay

zamanın belirsizlik halatları,
endişeli yığınlar da biriken..
göçebe bir keşişti ruh
suları teğet geçen,
kilden cam yüzüyle
incelikli yalanlar söyleyen...öz/__

oluk oluk savururken eteğini dün,
gri kuşlar indirirdi
balyozdan kanatlarını kente..
yüzümüz de kutsal tümcelerin
en gürültülü tortusu,
hakikat kıvrımlarının yalan yortusu.

'özledim' diyor sesi,
'örselendim' diyor sesim...
sesim kasım karası,
eylülden kalma dert yarası..
bakarsın devrilir sözün sırça köşkü,
sökülür merhamet dizeli birkaç şiir

yüksek,
çok yüksekte şimdi ayaklarım.
dünyanın sınırında bir yer,
pusulam yok,radarım bozuk
kalbimin nerede olduğu meçhul
benimle değil,ehemmiyeti de yok

savruluş teslimiyetinin
paslı prangalarını söktüm dün gece
tek tek.
tırnaklarımla.
kirli kehribar demirlerin
izini parlatınca

dirhem dirhem kırılır sonra gök
çatlar tülden ince yen
beşinci mevsim olur yokluğun
ve durur bir damla da tin...

ekim sesleniyor

~~~
hafıza tarlalarıma vuran
bir düş denizisin sen,
batmaya meyilli soluk bir anı....
~~~
ben sessiz,

yol boyu uzanan bankları saydım
ince, uzun ve üstlerine sinmiş
bariz toz kokusu.
yapraklar özenli
itinayla örtüyor şimdi,
topraktan sızan kelimeleri.

soluk benizli perdeleri aralamak
yetmiyordu günü
ellerinden tutmaya.
tendürdiyotlü pamuklar basıp muhtelif yerlerine göğün,
kendimizi zorla buyur ettiğimiz,
harcanmaya müsait bir boşluktan daha,

yurtsuz sanrılar,
adressiz sancılar dövüyor zihni.
karamsar kalp ağrıları,
iki ters bir düz dizilmiş hesapsızca.
aklın almadığı harabeler,
enkaz altı hisleri vuruyor.