Ozan Oğuz Şiirleri - Şair Ozan Oğuz

Birbirimizi tamamlayan iki parça gibiydik
Hayatın bir araya getirdiği
Savrulup yolunu bulmuş
bir daha ayrılmayacak gibi duran
Ve hiçbir şeyden etkilenmeyecek gibi dimdik

Parlıyor gözlerin dolunca
Ve akmaya başlıyor yaşlar
Süzülerek yavaşça
İçinde ki özlemlerle birlikte

Gözlerinin güzelliğini ortaya çıkarıyor

Gün ağırıyor
Güneş henüz doğmadı
Ama biliyorum doğacağını
Sanki her şey yeniden doğacakmış gibi
Bir umut var içimde
Sanki her şey değişecekmiş gibi

Nisan’ın ateşini hissediyorum
Beni benden alıyor
Ama o bir örtünün arkasında gizlenmiş
Yüzünü görebiliyorum sadece
Bilinmezliğin ötesinde
Ve hayali bir set kurmuş önüne

Siyah saçlarının altında saklanan solgun yüzü
Gözleri gözlerimi alamadığım
Bir çift zifiri..
Ona bakmak bitkin düşüyor beni
Getiriyor rüyalarıma güzü
İçimi döküyor usul usul

Boşluğa düşüyorum gittikçe
Yere çarpmama ne kadar kaldı bilmeden
Karanlığa gömülüyorum onu düşündükçe
Dünyam alevler içinde
İçimi sarpasarmış öylece.

Bu gece hayat ve zaman durmuş gibi
Öyle yavaş ilerliyor ki
Hüzünler çöktüğünde kalbine
Ve girmesiyle gecenin çatısından içeriye

Bir an duraksıyorum

Hiçbir şey olduğu gibi değil
Onca gürültünün arasında sessizlik var
Onca ışığın arasında karanlık
Zaman geçmek bilmezken eskiden
Penceremden kayıp gidiyor yıllar

Bir adam düşlüyor yeşil kırları ve nehirleri
Gecede esen rüzgar alıp götürüyor kederi
Bir an olsa da mutluluğu düşlüyor
Ulaşamasa da ona
Ve dalıyor uykuya

Akşamın rüzgarları yumuşatmış
Sesini şehrin
Evin o sıcak sesi kulağımda
Aşk fısıltıları okşuyor beynimi
Gece öncesi bir hüzün parçası
Yine sen varsın aklımda