Çölde esen serin bir rüzgar gibiydin
Yüzüme güneş acımasızca vururken
Nefes bile alamazken
Beni rahatlatan sendin
Soğuk çöl gecelerinde
Bir ince çizgiydi
Asla geçmemeliydim
Umut yok gibiydi
Bir boşluktu karanlıktı
Her şey besbelliydi
Büyüdükçe büyüdü hüzünler
İçimdekileri silemedi yıllar
Unutamadım, Unutturamadı
Ne içki ne de boş uğraşlar
Yalnız ve boşluk oldu içimde
Belki başka bir gün
Belki başka bir zaman
Yaşamak için bir neden bulabileceğim
Elimde külleriyle yanmış zamanın
Daha yükselebilmek ve tırmanmak için
Serpeceğim onları ve yok olacaklar
Herşeyin bittiği yer burası
Cümlelerin yok bir anlamı
Sessizlikle boğuşuyor ruhlarımız
Gözlerden akan son bir damla yaş
Anlatıyor bu ayrılığı
Mevsimler geçerken hep kışta kalmak
Zaman geçerken hep aynı yerde durmak
Tam birşeyler değişecek diye umut ederken
Yanıldığını anlamak
Nasıldır biliyor musun?
Kaybolmuştu kız
Tam yolunu bulmuşken
Tam ihtiyacı olan sevgiyi almışken
Hep yanında olacak biri varken
Korktugunda elini tutabilecek
Onu sevgisiyle koruyabilecek
Varlığın tüm düşüncelerimi karartıyor
Bakışların canımı acıtıyor
Gözlerinde ki o eski ateş
İçime düştüğünden beri dinmek bilmiyor
Devamlı bir acı bu
Kapanmayan bir yara varlığımı kaplıyor
İlk gördüğümde onu öyle uzak hissetmiştim ki
Yüzünde acının izleri
Kendini korumaya almıştı
Yanına yaklaşmak öyle zordu ki
Bir anda buluverdim kendimi içinde
Görülebilinen kavrayışın ötesinde bir yakınlıktaydın
Uzak bir zamanın yankılarını gördüm gözlerinde
Sözcüklerden fazlası vardı orada; içinde
Sessizlik yalan söyleyemezdi algıların ötesinde
Geçmiş bir zamandan kalan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!