Ozan Bindebir Şiirleri - Şair Ozan Bindebir

Yakına Nazlım (Kına Nazlım)

Kan damlamış gibi beyaz ellere
Ya kırmızı sürdün ya kına nazlım.
Gizli sırrımızı verme ellere!
Ya beni candan sev ya kına nazlım.

Sözüm sana hırsızların ustası
Yirmi verip yüz’ü çalma, ayıptır!
Hırsızlığın bile vardır kıstası
Kaş yaparken gözü çalma, ayıptır!

Ehliyetli isen sanma ehilsin,

Sorunlara çözüm olur,
Beni vekil seçerseniz…
Söyleyecek sözüm olur,
Beni vekil seçerseniz…

İşte vaadim, duyurum:

Dokunur dokunmaz yandım tutuştum,
Güzel dudakların kor muydu neydi?
Nice engelleri çiğnedim aştım,
Takıldım zülfüne, tor muydu neydi?

Biraz nezaketin, birazcık görgün

Pamuk elleriyle okşasa beni;
Yârin sazındaki tel olabilsem.
Sarsam sarmalasam nazik bedeni;
Seher vakti esen yel olabilsem.

Her sabah bahçeye çıkıp yoklasa,

Şu bizim köydeki Dengesiz Recep,
“Tam üç dönem muhtar olmuş”, duydun mu?
Kendisine yontmuş keser gibi hep,
“Şimdi meşhur simsar olmuş”, duydun mu?

Kalkmış şimdi köylü için imece;

İlimsiz bir yola çıkmayız asla
Akıl ile ilmin pervanesiyiz.
İlerler gideriz bu ihtirasla
Bilimin âşığı, divanesiyiz.

Uhrevi düşünce uzaktır bize,

Dağlarımın yeşili, ne de alı kalmadı,
Arının kovanı boş, artık balı kalmadı.
Bir çırpıda son verdik, güvercinin işine;
Çünkü taşıyacağı, zeytin dalı kalmadı.

18.11.2014

Gıptayla bakarım sadakatine;
Asla terk etmedin nefreti, kini.
Katlandın da bütün meşakkatine;
Ne güzel savundun mezhebi, dini.

Yoksulluk içinde diktin sarayı,

Şöyle bir baktım da bütün dünyada
Her yerde perişan hali yoksulun…
Zenginin gemisi yüzer deryada
Çayda batar gider sal’ı yoksulun…

Sömürünün yükü sırtından inmez,