Ömer Dalman Şiirleri - Şair Ömer Dalman

Ağlamayı, sonra da ağlamamayı
ağlanacak şeye gülmeyi öğrendim ben.

Gülerken bir anda
önümün beton duvarla kesilmesini ve
o anda da ağlamamayı

Günaydınlar senin olsun canım.
'O Işıklar' gönlüne öyle bir doğsun ki;
hücrelerin şaşırsın
rahatsızlıklarını, hastalıklarını atsınlar
soyunsunlar 'güç'ün huzurunda
yalanlarından kurtulsunlar hergün.

Bazılarının
insan olduklarını hatırlatan
tek şeyleri;
pek anlaşılmasa da ne dedikleri
iki-üç kelime bir şey konuşabilmeleri...

Açılmamış kapı gibi kalır bazı aşklar.
bir kere görmüş olsa insan arkasını
kalmaz içinde bir şey
yoluna devam eder.

Açılmadan geçtiyse hele bir önünden

”O kız” özel...
ve birçoğuna göre de -daha güzel-
çünkü benimle serviste otururken
tıpkı benim de yaptığım gibi zaman zaman
otoban kenarındaki ağaçlara daldı
”acaba burada yılan var mıdır? ” dedi.

takılıp kalsak da bazen
o -sonu gelmez- gelen
çıkmaz sokakların çamuruna
birebir yaşamak zorundayızdır
ne olup bitecekse...

Deli etme beni kızım!

öyle dünya güzeli mankenlere taş çıkarta çıkarta
kenarımdan, kıyımdan salına salına
ince naylon çoraplarla çevrelenmiş
kalite ayakkablarla yeri usulca yoklayan

Çoğu zaman onun dedikleri
masadaki anlık dolduruşlardandır.
Yarın sordun mu
'Mutlaka yapacağım! ' dediği şeyi
çoktan unutmuştur.

Hırsızla karşılaştığında bir geceyarısı
çişe kalkmışken gözlerini ovuştura ovuştura
hem de o biçim de güçlüysen
imkanın varsa adamı oracıkta kesip, biçmeye;
yine de
bir an içine bir ışık doğup da

Aaaah!
Allah kahretmesin!

Sakın yaklaşmayın bana bir süre
gözlerim tekrar 'insan' gibi bakana kadar!