Ömer Dalman Şiirleri - Şair Ömer Dalman

Hayatın boyunca
sadece evinle ilgilendiysen
işine gücüne akıttıysan bütün enerjini
ve etrafındaki o kitleye...

sadece zevklerin peşinde

Ezilirken altındakiler
ve sen;
tamamen onları kendine temel ederek yükselmeye çalışırken
bu koca, çarpık binanın
nasıl ayakta kalmasını beklersin! ?

Sarmışken
ele geçirmişken kızgın alevler
merhametini bile
kardeşin kardeşe,

buzlanmışsa tepeden tırnağa

Ne Saylan'lar
ne alimler,
ne yüceler,
saf kişilikler çamura bulandı
üzerlerine kızgın alevler
zehirli sular damga edildi bizde...

Hepsinden vaz geçtim.
Doğadan, hayvandan, ağaçtan
sudan, dereden, denizden, adalardan.

Gülen insan yüzlerinden
acı çeken aç çocuklardan

En az bir şerefsizin
kıçına ot tıkama şansı varsa delikanlının;
ne büyük mutluluktur bu hayata
o doğruluk hırsı dolu gözlerle
veda etmesi! ..

Ne hazin bir durumdur
'insanlık', 'cesaret' ve 'gönül' adına:
Zamanın İnsanının Kitabına uyup da
verilen bir masum 'selam'a
atılan bir e-postaya
gülümseyen bir çift dudağa ve

Neden paranoyak olmayım? !
Kimsin ki? !
bana öğüt yağdırıyorsun?

bakımsızlaşmış
muşmula olmuş yüzün

İnsanı ezip ezip,
kendilerine mecbur olduklarını hissettirip,
Eski Mısır'daki köleler gibi
sırtlarına o biçim yükler yükleyip
ve de sorumluluk vermeyip,
ancak hataların faturalarını yine onlara çıkartıp,

Ne oldu dostum?
çok mu yükseldin?
bir yerlere mi geldin üç günde?
yalanları mı yuttun?

ve ben şimdi sana göre