Ömer Dalman Şiirleri - Şair Ömer Dalman

Mehmet'in arkasından Ahmet'in 'ah'ı...
Huriye'nin arkasından Melek'in 'ah'ı...
'sucu'nun, kapıcının arkasından 'apartman sakini'nin,
'eleman'ın arkasından 'eleman'ın,
'müdür'ün arkasından 'eleman'ın,
kardeşin arkasından kardeşin 'ah'ı;

Demir alış bir limandan ötekine...
Kapatış bir perdeyi
bir sahneden diğerine...

Bambaşka oyunlara, figüranlara
oyunculara

ne soylular vardır aramızda
hepiniz bilirsiniz:
öyle asillerdir ki
selam verirken öncelikle sizden beklerler
ve sonra yavaşça kafalarını sallarlar zorlukla
karşınızda küçülmeden hallederler!

Şöyle bütün çalışanlara
onlarca toplantıdan toplantıya koşanlara
iş adamlarına, emekçilere
sokak işçilerine, bahçivanlara
teknik elemanlara
bilgisayarcılara bakıyorum da sevgilim;

bir süredir okuyamıyorum!
vallahi yapamıyorum!
içimden gelmiyor...

Gazeteciler Alemi beni affetsin ki
bir süredir köşe yazılarını okuyamıyorum.

Plazamızda
vasat düzeyde olsa da,
en azından yerinde oturup çalışan
çayı, kurabiyesi yanında
arabası kapıda
rahatı ülkenin durumuna göre -yerinde- bir plaza piçi

Sanatı bir ülkede boyutlandırmak
enine-boyuna yaymak, oturtmak ve köklendirmek
ne tamamen bir bütün halinde
evcil bir aile gibi kucak kucağa
herkesi birebir aynı kabul ederek olur,
ne de tamamen özerk

Biz
ne resimlere,
ne filmlere
bakamayanları gördük.

Ne insanlardan, olaylardan,

Benle dağları aşmıyorsan
camları çerçeveleri kırmıyorsan
feryadıma, nefretime, kinime ortak olmuyorsan
ne yapayım senin aşkını?

Hapisane parmaklıklarımın üzerine yenilerini koyuyorsan

'Zamanın İnsanı'
bu hastalığı da elbirliğiyle geliştirdi
birçokları gibi...
Yok ya temelinde kayda değer malzeme
betona kumu katacak, suyu basacak garibim.