Nuh Karaaslan Şiirleri - Şair Nuh Karaaslan

Gece fısıldar; ruh canlanır..
Ruh fısıldar; gece kararır..
Gün ağarınca;
Geceden geriye ne kalır?..

Siyah pelerinli gece;
Kelebek ömürlü düşleri içine çekti...
Uyuma eğilimli tüm çiçekler gecenin siyah pelerinini ,
En iyi yorgan bellediğinden beri;
Akşamsefaları , kumruların peşinden ağlamaklı...
Martılar uçmayı bilmez oldular; gece yolculuklarında..

Gecenin kışı ağırdır burada;

Yürek obasında...
Uzun olur,
Çetin olur,
Zor mu zordur.

Gecenin tortusu, 
Beyaz gecenin tortusu...
Süzülür güneşine el açan yıldızların;
Yan bakan dolunayın arasından...

Sevmeler birer sığ süzgeçtir;

Dört yanım puşt zulası diyen o büyük şair…
Ne aşktan, ne de mutluluktan yana, alamadı nasibini… …. Anlıyorum seni, hem de çok iyi:
Hani yaşamadım da değil aşkı, diyorsun.
Bilmem de değil!
Hatta çok iyi bilirim, diyorsun.
Çünkü yaşadım.

...
İmdi,
Kucaklaşmak sensizlikle,
Gözlerimden süzülen gidişinin ismidir...

Durma git!

G/öç

Sıla sıygası ezber edilen, g/öç beliren…
Kahverengi
Ya da
Koyu renk perdeler gece çekilirdi camlara;

Yıldızı olmayan o şehrin tek sahibi;
Geceyi aydınlatan parlak dolunaydır...
Her yıldızsız gece;
Uzun ve silik geçer.
Sessiz ve dilsiz görünüp;
Sabaha diş biler...

Gök gürledi aniden,
Şimşekler çaktı......
Yanıp sönen el feneri gibi,
Odasının penceresinden bir ışık sızdı.
Karanlık olan oda bir an aydınlandı ..
Adam sandalyesinden kalktı;

hesap soracak elleri
sıcaklığını isteyecek
avucunun

gözleri ferini bulacak