Nuh Comba Şiirleri - Şair Nuh Comba

Ey Yüce Allah’ım, Ey Ulu Rahman
Bir sıvı damladan can verdin bize
Çaresiz kullara olursun derman
Kevser ırmağından kan verdin bize

Bir damla pıhtıdan almış adını

Her işim yoluna girdi diyorken
Muhannet başıma vuruyor gardaş
Mevlâm merhemini sürdü diyorken
Umudum kökünden kuruyor gardaş

Örülmüş çit gibi kader ağları

Bu gönlüm firkate dayanır sanma
Bir nefes yokluğun zül gelir bana
Farkında değilsin belkide amma
Bensiz yaşa dersen öl gelir bana

Aşkın şarabından yanarak içtim

Kader nüfusunda açtım defteri
Dedi ki ey oğul, akraban keder
Hüzün makamında sürdüm mehteri
Dediler bu kervanı çileye gider

Gözüme ilişti birden duygular

değer verdiğin insan
senin değerini bilmiyor ise
bırak kendi değerleriyle kalsın.

kalsın ki; ne kayıp ettiğini
o da anlasın

Depreşirken değerlerim duygusuz gönüllerde…
Bir feryat yükseliyor yandım anam biçare.
İtilip kakılırken mezattaki ellerde…
Logarın ağzı açık hasret çeker aç fare.

Hazana bırakmış gönül bağları
Yine ayaz vurmuş puslu dağları
Tutamadım gitti gençlik çağları
Titriyor sözlerim diller perişan

Bir ah çektim seyran eden ağladı

Tutmayın dilini rahat konuşsun
Akıl hocasına gidip danışsın
Bana çok çektirdi oda alışsın
Yaptığı yanına kalmasın çeksin

İçinden ağlamak nasılmış bilsin

Çerçici

Henüz emeklerken öğrendik, tüm oyunları...
Yalancı memeler, yalancı emzik
Yürümeye başladık oyun değişti

(Şehit)

Seher vakti geldi acı bir haber
Şehit düşmüş, benim yiğit Mehmedim
Kor düştü ocağa, yakıp kül eder
Şehit düşmüş, benim yiğit Mehmedim