Nuh Comba Şiirleri - Şair Nuh Comba

Kelamı kibirlerin içerime işledi
Hançer gibi sözlerin yüreğimi şişledi
Dehşet saçan gözlerin ta beynimi dişledi
Söyle bana ey gafil Allahtan korkmazmısın?

sancılı bakışlarda
hüzün yüklü bulutlar
telaşlı geçişleri
yer yüzü şahlanır
nebatat devrim yapar

Sevdanı kazımışım gönlümün kapısına
Her daim aklımdasın okuyorum vefasız
Aşkını kayıt ettim kalbimin tapusuna
Nakış nakış adını dokuyorum vefasız

Şu karanlık geceme ışık veren ay mısın?

Ey deli divane sen gamsız gönül
Karanlık yollardan hiç çıkmazmısın
Muamma çöllerde bitiyor ömür
Yediğin darbeden hiç bıkmazmısın

Nuh Comba

Toprağın Oğlu!


ben,
çetin kayalıkların soğuk eteğinde
güney yamaçlara kıyama durmuş ormanların

Torunum Sümeyye’me ithaf olunur


Gözümüzde umutsun, gönlümüzde bir sevda
Bir küçücük yürekte bin huzur bulunuyor
Adın bir bayrak oldu, senle başladı dava

Sabahın ilk saatleri …
Dünden kalma yorgunluğumu
Göz kapaklarımda ovalıyorum
Sarhoş adımlarım, zor gidiyor lavaboya.

Çeşmenin kornasından

Yemyeşil eteklerde boz bulanık akarsın
Gülleri yasa boğar bülbülleri yakarsın
Hem Ferhat’ı ağlatır, hem Şirin’i yıkarsın
Söyle ey Yeşilırmak senin vicdanın var mı?

Ben de senin gibi hep sessiz sessiz ağlardım

Yine duman çökmüş yüce dağlara
Hazan vurmuş bahçalara bağlara
Ağlanır mı solup giden çağlara
Yürü yavrum yürü hemen tez gelsin
Yine efkârlandım aman az gelsin

Bir güle vurgunum bir güle hasret
Yamaç kayalıkta öten bülbülüm
Güle, şakımayı etmişim haslet
Vuslat güftesini yapan bülbülüm

Ne serçeyim, ne kartalım, ne şahin