Nuh Comba Şiirleri - Şair Nuh Comba

Benim Yiğit oğlum kınalı kuzum
Sen gittin gideli dinmiyor sızım
Hasretini çekmek bu alın yazım

Hasretin yüreği dağlar Murad’ım
Anan gece gündüz ağlar Murad’ım

Yanmaktır aşk
Kanmaktır aşk
Zehirlere banmaktır aşk.

Bazen keyif sürdürse de
Daim acı almaktır aşk.

Şu yalancı dünyanın kahrını tek başıma
Çeke çeke usandım bitsin artık bu keder.
Bir ferman kurşun gibi saplanıyor döşüme
Diyecek bir sözüm yok demek ki buymuş kader

Ömrümün baharında düşe kalka yoruldum

Ey bahar kokulu toprağın kızı
Gönlümün sevdası ömrümün yazı
Nisan yağmurunda meltem ayazı
İstesem bu yana savrulur musun?

Çetin kayalığın ucunda kekik

Yüreğim eriyor kalbim yoruldu,senin bu nazına dayanmaz gönül.
Ne/zaman düzlükte bir nefes alsak,boğuyor sözlerin düzelmez gönül
Tam yola çıkmayı heves ederken,doluya tutuldu vuruldu gönül.
Aşkı deryasında daldım yüzerken,felç oldu bedenim yüzemez gönül.

Daha dün sen Leyla bende mecnundum,kaldırmaz yalanı yorgundur gönül.

Bugün de bir devrin sonuna geldik
Hakk gelir batılı dürer Reisim…
Seninle beraber bir maya çaldık
Nesilden nesile sürer Reisim

Eylüller çok acı bahtımız kara

Anadolu sanki tutuşmuş yanar
Ateş söner koru ağlar Reisim
Keşdağı’nda zaman çaresiz donar
Kızılöz’ün karı ağlar Reisim

İmanla bütündü mertliğin özün

Beni deyip gelen ferdi, satmadım ki satılayım
Kabul edip dost’u derdi, atmadım ki atılayım

Uzandım dost otağına, kıvrıldım dert yatağına
Gece, gündüz eteğine basmadım ki patılayım

Sen gittin gideli doğmaz güneşim
İnan karanlıkta kaldım bir tanem
Kurudu gözlerim akmıyor yaşım
Sensiz yaşıyorken öldüm bir tanem

Ömrümün baharı zemheri oldu

Ey benim can yoldaşım! Ömrümün tek sırdaşı
Ortalıktan kayboldun, kaçıyorsun kaç aydır
Sen yok isen; neyleyim eşi, dostu, kardeşi!
Kanatlanmış kuş gibi uçuyorsun kaç aydır

Sen ki! Mecnun gönlümün şeydâ bülbülü iken