Nuh Comba Şiirleri - Şair Nuh Comba

Sen gittin gideli doğmaz güneşim
İnan karanlıkta kaldım bir tanem
Kurudu gözlerim akmıyor yaşım
Sensiz yaşıyorken öldüm bir tanem

Ömrümün baharı zemheri oldu

Nedir gözyaşını sele döndüren
Nur gibi cemalini küle gömdüren
Ağıtlar içinde neşe söndüren
Değmez ki güzelim boş ver de gitsin
Ağlayan sen olma kader de, bitsin

Yine kışa teslim şu gönül dağım
Özümden çağlayan sele kırgınım
Dertlerle ezelden benim “kan bağım
Dost deyip tuttuğum ele kırgınım

Umutla bekledim bıkmadım her gün

El ele tutuşup konuşamadık
Kaderi bahane eder utansın
Oturup, biz bize danışamadık
Cefa, elem, buğuz, keder utansın

Yurt ararız diye, dolanıp durduk

Ey benim can yoldaşım! Ömrümün tek sırdaşı
Ortalıktan kayboldun, kaçıyorsun kaç aydır
Sen yok isen; neyleyim eşi, dostu, kardeşi!
Kanatlanmış kuş gibi uçuyorsun kaç aydır

Sen ki! Mecnun gönlümün şeydâ bülbülü iken

Salını salını bir ceylan indi
Gerçek miydi, hayal miydi, sis miydi?
Öyle bir koktu ki bağrıma sindi
Lale miydi, sümbül müydü, mis miydi••?

Her adım atışta kalbim yokladı

Ellerime kelepçe gözlerime mil çekip
Beni kara zindana koyup da gidiyorsun
Yürüdüğün yolların izine mayın ekip
Zalimce gençliğime doyup da gidiyorsun

Mademki gidiyorsun kapıyı çekip de git

Gözüm sende, gönlüm sende, anlasana yâr,
Neylerim ben, sarayını sensiz dünya dar.
Firakınla, sol yanımda hadsiz hüzün var,
Bir nefeslik tebessümün, nihayetsiz kâr.

Ahirim Olsun

Sana bir tek sözüm var, bu da ahirim olsun,
Bundan böyle uzak dur yaklaşma sakın bana.
Aç kulağını dinle mevcudat şahit olsun,
Mazinin hatırına, elim varmıyor sana.

Ey ulu çınarım gölgen sep serin
Engin bakışların gönlümde derin
Derya gibi ilmin kalbimde yerin
Himayede setsin kemlikte duvar
Emsali olmayan ey sevgili yar