Nuh Comba Şiirleri - Şair Nuh Comba

Gönül oyununu yordu beni
Heveslerin kırdı beni.
Kaf dağına giden dilber
Aşağıda gördü beni

Arzularım tutamadım

Dün yine geleceğin,yollara GÖZ koydum.
Baktıkça uzaklara gözlerime KÖZ koydum.
Gelmedin gelemedin yüreğime YAS koydun.
Boynu bükük benzi soluk,bu bedeni TAŞ koydun.

Son şiirinde bana bir söz etmiştin
Cevabı tez elden vermiştim dostum
Kalbimde sevdadan bir set yapmıştım
Nasıl viran koydun gönlümü dostum

Küsüp gitmelerin faydasız gayrı

Türkiyem nedir bu çileli toprağın taşın.
Analar ağlıyor bak yerde yatan gardaşım.
Hergün bir alperen hain kurşuna hedef.
Dayanmıyor yürekler, can verenler gardaşım.

İmralı da beslenen canavar köpüklendi.

Baharım terk etmiş gönlümde ayaz
Söyle canım şimdi ben ne yazayım
İşlerim birikmiş bedenim haylaz
Söyle canım şimdi ben ne yazayım

Alev almış yürek dumanı tüter

Dinleyin beni dostlarım
Ben derdimin delisiyim
Dokuz köyden kovulsam da
Onuncunun kölesiyim

Ne dediysem tutulmadı

Bire yalan dünya batmadın gitti
Bu gün yarın derken ömrümüz bitti
Her şeyin sahtesi vardır bilirim
İnan ki yaptığın zoruma gitti

Aklım figan etse kim duyar beni

Dost diye tanırsın gönülden candan
Sevgisini alırsın gel yavaş yavaş
Onu hep kollarsın bütün ziyandan
Düşmanı görürsün dost yavaş yavaş.

Önce bir iki selamı gelir

Hengâmeli hayatın yollarına koyuldum
Ahiret tarlasını ekmeye gidiyorum
Fani dünyanın yalan libasından soyuldum
Kurtuluş meşalesi yakmaya gidiyorum

Azat olan kalbime vesvese evham salma

Oğlum, kızım koridora dizildi
Hüzün çöktü mahmur gözler süzüldü
Yüreğimde gizli sevda çözüldü
Yolun açık olsun git güle güle
Benden selam söyle o nazlı güle