Nuh Comba Şiirleri - Şair Nuh Comba

Gün dönümü, düşümde savrulurken sevdanla
Ne yaptıysam sarardın vicdansız artık anla
Her iç çekişlerimde süzülür, kurur damla
Yeni bir başlangıcın umuduyla yaşarım
Mecnun gibi çöllerde Leyla diye koşarım

Batmışım, ben bunca günah içine
Müjden ile affın almaya geldim
Nefse uyup girdim binbir biçime
Ben aslımı sende bulmaya geldim

Merhamet sahibi yüce Allah’ım

Ruhum firkatiyle hüznüne erip
Kurumuş dal gibi kırar ayrılık
Sararıp dökülmüş gazele serip
Beni büklüm, büklüm dürer ayrılık

Bir zaman gönülde meltemler eser

Duydum ya bu kadarı aklım feraha erdi
Gönül bahçem solmamış emeklerim yeşerdi
Akşam esen kasırga inan beynimi deldi
Çok şükür sana Ya Rab hicranımız değildi

Beterin beteri var derlerde inanmazdım

Çok yorgunum çok
Hayatın acımasızlığı
İnsanların vurdumduymazlığı
Birde senin sorumsuzluğun var ya
Öyle bir yük vurdu ki sırtıma
değme gitsin...

Kapattım tüm kapıları,mazime ve geleceğime sensiz.
Ah çekip yansam da,geleceğim varlığından habersiz.
Yanan ateş oldu yüreğim,kalansa simsiyah güneşsiz.
Açmıyorum açmayacağımda ne senle nede sensiz.

Bak işte kayboldu,mazim her geçen günlerimde.

Er esvabı giyip herifim sanma
Makam oyununa sakın ha kanma
El-e imrenerek her şeyi alma
Zarara ziyana gidersin bir gün

yoktun geldiğimde
gelmemiştin buluşacağımız yere
gelmeyecek misin ey dost söyle
hangisi seni mutlu eder acaba
beklemek mi, bekletmek mi

Ne yaptım, suçum ne, söyle bileyim
Beni haksız yere kırma sevdiğim
Ağyarın tahtını kökten sileyim
Bu mecnun gönlümü yorma sevdiğim

Hasretin işkence firakın ölüm

lastikler kabak olmuş, rampa çıkmaz düzüne
Mazotta pislik varmış, durmuş pompa gözüne
Her tarafı yağ tutmuş, sürmüş el ve yüzüne
Belli ki vuslat haram, bir kibritle yak gitsin
Nasıl tutmuşsan onu, öylece bırak gitsin.