Nuh Comba Şiirleri - Şair Nuh Comba

Bulanmış başımın ırmağı, gölü
Baharım ağlıyor, yazım ağlıyor
Açmıyor çiçeğin yaprağı gülü
Bülbülüm ağlıyor, kazım ağlıyor

Umutla beklerken mevsimler geçer

Akitle diktiğimiz bu çınar gövdesinde
Köklerinde öz idim neden hiç anlamadın
Uzayan dallarının yem yeşil gölgesinde
Serinleten güz idim neden hiç anlamadın?

Hayli zaman tutsağım o meftun gözlerinde

Ben çileyi yamayıp kaftan ettim üstüme
Bundan gayrı gidenler geri dönse ne fayda
Derdine derman oldum, dert olmadım dostuma
Dört köşede kandiller yanıp sönse ne fayda

Ruhuna çökerse sinsi bir hüzün
Ne kalem anlatır, ne lisanı hal
Dağıt gafletini solmasın yüzün
Sarıl seccadene nasibini al

Aldanma sakın ha iblis sözüne

Damla iken deryalarla yarıştım
Hangi bentten taştığımı kim bilir?
Bir sır olup muammaya karıştım
Dere, tepe aştığımı kim bilir?

Sürgün yedim, idam oldum dillerde

Çileli otağın mazlum evladı
Yüz yıldır yüzü hiç gülmez Kerkük’ün
Dünya sağır olmuş duymaz feryadı
Mevsim kış, baharı gelmez Kerkük’ün

Ana yurdu bizim Anadolu’dur

Açma rögar kapağını
Ya tiksinir ya kusarsın

Geçme necasitli yerden
Ya sıçırar ya basarsın

Kaldırım taşlarında titriyor kız çocuğu
Kim bilir neyi bekler hangi yönde umudu
Zemheri ayazında parçalanmış kocuğu
Şükrü haliyle ifşa kıskandırır Uhud’u

Elleri ceplerinde boynu içine çekik

Kükre be yiğidim aslanlar gibi
Kükre ki toz duman özde buluşsun
Fırla otağından arza yay gibi
Ülkü sevdalısı düzde buluşsun

Mazlumu koru sen bir kalkan gibi

Yalan dolan ile sürdün oyunu
Okyanustan aldın abdest suyunu
Ayetle, hadisle çaldın payını
Milletimi vurduranlar kahrolsun

Altmış birde Menderesi astınız