Nuh Comba Şiirleri - Şair Nuh Comba

Yığılıp kalırsın olduğun yerde
Yakını uzatır yorar, yaşlılık.
Gözler buğulanır çekilir perde
Dertlerin harcında karar yaşlılık.

Bir inilti çöker derin mi derin

Say eder parmaklarda
Doksan dokuzlu tespih
Döndükçe dökülür
Görünmez pas, silinmez kir
Huşu ile yol bulur Rahmana
Gönülden yapılan zikir

Selam memleketim selam Alacam
Sana gurbet elden Selâm getirdim
Kararmış ocağım tütmeyen bacam
Sana gurbet elden Selâm getirdim

Havan ruhu okşar suyun bir başka

Gözlerim yoruldu kuvvetsiz fersiz
Ettiğin sitemler mesnetsiz yersiz
Muvakkat dünyada yalnız ve sensiz
Bağlayıp çarmıha germe SEVDİĞİM.

İçime çökmüşken sancıyla hasret

Deli gönül ne arsızdır çabaları hep karsız
Bilmezmisin bunca mecnun ahirinde hep yarsız

Şıp sevdalar damla gibi tane tane düşüyor
Püsen vurmuş beyinleri titriyor ve üşüyor

Ne yaptım, suçum ne, söyle bileyim
Senli atan kalbi kırma sevdiğim
Ağyarın ilmini kökten sileyim
Yeter ki mecnunu yorma sevdiğim

Hasretin işkence firakın ölüm

İçimde çok büyük endişeler oluştu
Kasvet hüzün keder gece ile buluştu
Kısacık ömrümde bitmiyor sefaletim
Şimdi hak yerine vesveseler doluştu

Yorgun bir günde geceye hasretle bakıyorum
Stresten, sıkıntıdan, uzak, yıldızlara varıyorum
Düşünceli bir hal ile sak uykuya dalıyorum
Açıp ellerimi, ya rab, sana yalvarıyorum

İstiyorum ya rab, bütün aşkım sana olsun

Uykularım kabus oldu her gece
Kan çanağı oldu kanar, gözlerim
Çözecek var ise işte bilmece
Hasretten tutuştu yanar, gözlerim

Bağlandı ellerim, sarardı yüzüm.

Karşı yamaçlardan sert eser rüzgâr
Bazen duman çöker bazen kar yağar
Bir engel var yine gelmez nazlı yar
Tez gel yârim tez gel açıkken yollar
Mecalim kalmadı perişan hallar