şiraze sizce ne demek, şiraze size neyi çağrıştırıyor?
şiraze terimi Roxalane Lane tarafından 27.07.2005 tarihinde eklendi
şiraze terimi Roxalane Lane tarafından 27.07.2005 tarihinde eklendi
© Copyright Antoloji.Com 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Antoloji.Com'a aittir. Sitemizde yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
beyaz ırkın derin ajitasyonları
tirnaginiz mi kirildi yine,
dip boyaniz mi geldi
biri kasinizin ustunde gözünüz mü var dedi
sadece ve sadece karinizdan biktiginiz icin
yada farklı heyecanlar için
yine deriiin deriiin acilara mi gömüldünüz
ne kadar soylu acilariniz var... sizin gibi
Kaydıran çok düzelten yok ??
Sevenler ölmüşse
Ayrılanlar kalmamıştır
güzellikleri. Ne kadar verebilirim bir de benden herkese ve her şeye ve kendime... Şiraze ben acının hangi asrında, hangi sarayının ahşap korkuluğunda, hangi duvarının çatlağında, hangi “bulunmaz” denen kumaşının renginde... kendime tutunma vaktindeyim.
Bir minyatürün içinde gezinen çekik gözlü kız, gravürlerden taşan renk; bir sfenksin sağ gözü, saçı, kuyruğu; sıcağın nemi, gecenin en sükuta sarılan demi; usturuplu belki, belki de en engebeli duruşun doruk noktasıyım şiraze. Varım. Yokum. Yokum. Varım. Kime göre var, kime göre yokum? Kim bilir varlığımı, kim bilir varlığıma rağmen yokluğumu? Kimle varım, kimle yokum? Neredeyim şiraze? Neresindeyim senin bulunduğun yerin? “Güney” desem, güneyi güney yapan ne? “Kuzey” desem, kuzeyi kuzey yapan ne? Doğu, batı... bütün bunların arasında mı? Nerede var ya da nerede yok’um şiraze? Yönlerimde sorular raks ile gezinmede. Yıpranmış bir gondol yanaşıp yanıma alıyor beni, sorularım kalıyor geride. Gondolcu yaşlı bir kadın şiraze. Su kahverengi, kahverengi bence susmanın rengi. Susuyoruz şiraze. Ben ve gondolcu... Bu zeminde bana hep susmak düştü şiraze. Sus ve sus ve sus...
sınamadan önce
sınavdasın fark et
Ş İ R A Z E
Ne çok acı biriktiriyoruz şiraze. Hep acı mı biriktiriyoruz şiraze? Acılar mı büyütüyor bizi, acılar mı dolduruyor böyle içimizi, acılar mı değiştiriyor birzamanlarki her şeyimizi? Ne çok acı biriktiriyoruz şiraze. Her dolabın içinde, her sandığın bohçasında, her çekmecede, her defterin birçok satırında, yatak çarşaflarının yamalarında... ne çok acı biriktiriyoruz biz şiraze. Oysa gülen gözlerimiz vardı, derlerdi “ne çok yakışıyor size tebessüm”. Koşarak inerdik merdivenleri, müzik ruhumuzun gıdasıydı, satın aldığımız her kitabı bir solukta bitirecek bol zamanla çevriliydik; sinemalara gider, tiyatro üzerine alkış tutardık... şiraze biz en mutlu olduğumuz zamanlarda bile tebessüm arasına gözyaşı koymayı bir huy edinmiştik. Severdik şiraze. Sevilirdik bir de... şimdilerde sadece telaşlarımız var hayat üzerine. Hayat şimdilerde telaş üstüne telaş şiraze. Bu telaş ile ne kadar yürüyebilirim, ne kadar toplayabilirim
Şimdi en acayip evhamlar üzerime üzerime geliyor şiraze. Dolunay mı düşecek yoksa. Ya dünya mı yarılacak orta yerinden. Ya arabalar mı girecek penceremden salon koltuğuma. Yağmur başladı devrilecek mi ağaçlar. Şiraze her şeyden korkar olmanın korkusunu duyuyorum. Hemen kulağımın dibinde. Korkunun sesi de hiç çekilmiyor şiraze. Korkunun sesi hiç de hoş değil şiraze. Bir yol bulsam da atsam onları bir bilinmeyene, en ücrasına uzaklarımın. Bir kuyu mu, bir karanlık oda mı, ötesi dünyanın da ötesi mi... şiraze korkularımın içinde ben, bir meczuba dönüşme endişesindeyim. Endişelerimdir beni büyüten, endişelerimdir bana “büyü artık” diyen. Ben büyümek istemiyorum şiraze. Ben büyüyüp incir ağacından inmek istemiyorum şiraze. Orada kalmak hep; nar tadı dilimde, rengi ellerimde...
Neharda, leylde;
en mutsuzluğum, en mutluluğum, en umudum ve en umudumu bitiren şiraze.
Kendi kendini yoklamaya başlamanın anında, arınmanın kapısını çalma zamanıdır.
Gel de sensizliğe tahammülün ne aşılmaz bir duvar olduğunu anlatayım sana.
gel...
ya ben bitireceğim beni
ya sen bitireceksin...
gel de bitmeler de bitsin
ŞİRAZE
Kaç doğrun oldu?
Kaç doğruda sebat ettin?
Kaç doğru ile yürüdün yarına?
Söyle şiraze sorularına kaç doğru cevap verdin?
Bildiğini biliyorum. Bütün sorularının doğru cevabını bildiğini en iyi ben biliyorum.
Kaçışlarını, kaç sokak ötede durup dönmeye çabaladığını, en üst kata tırmanıp kat kat aşağıya nasıl baktığını ben biliyorum şiraze.
Nerelerden geçip geldin, kimlerle hemhal oldun geldin, kimlere yön verdin de geldin...
cümleleri yeniden oku şiraze, cümleleri yeniden hıfzet.
Bir muhaseben olsun seni sen yapan.
Sor kendine ne olduğunu. Nerede yanlış yaptığını, nerede yanlıştan döndüğünü, sığındıklarını, sarıldıklarını, kaçıp saklandıklarını bir bir gözden geçir şiraze.
Öyle çaresiz, öyle elim kolum bağlı, öyle bitkin, yorgun...
gaflet içinde oluşun bilincidir işte bu.
Dön yüzünü güneye; bırak hayat akıp gitsin, isterse çağlasın dökülsün, dilerse dursun, varsın var olsun herdaim... sen dön yüzünü şiraze, kendine dön.
Şöyle bir bak nesin, neredesin; hangi çizgide, hangi sınırda, hangi zemindesin?
Ölç kendini. Bırak geçenleri, bırak geçmede olanları, bırak geçip gidecek olanları.
Sen kendini dinle şiraze. Ne söylediğini dinle, kime baktığını düşün, kim olduğunun farkına var bir de.
Kimsin şiraze?