Necdet Erem Şiirleri - Şair Necdet Erem

Ey güzel dost, bil ki, duraklar fazla,
Kabirden sonrakiler, gelmiyor akla,
İnanan düşünür, sonsuz bir hazla,
Şu yalan dünyaya, kabir son durak.

Kabirden öteye, vardı bir berzah,

Hayat bir mektep, dersi yaşamak.
Ölüm var iken, nemümkün kalmak.

Nedir bu tembellik, kime bu inat,
Hizmete dılbeste, dururken sana,
Büyük ve küçük, cümle kainat.

Hüzün veren her nida, sevdalının feryadı,
Aşk acısı sevdanın, değişmeyen mutadı.
Aşk, biter maşuk gider, kalır dillerde yâdı.
Veda vakitsiz gelir, biter hayatın tadı.

Güneş aşk penceresinden, aşk ile kırparken göz,

Ey Dost.
Varlık âlemine anlam kazandıran insandır.
Bu iddiamı yadırgıyor isen, çevrene şöyle bir bak.

Her şeyi isimlendiren, şekillendiren
ve ihtiyacına göre değerlendiren İNSAN değilmi?

Gerçek yakınlık,
fiziken aynı mekânları paylaşmak,
birbiri ile el ele tutuşup, diz dize oturmakta değildir.

Yakınlık,
bedenler farklı memleketler değil,

Dert!
İnsanı gafletten uyaran İlah’i bir ikaz.
Yanlışlarınızdan duyduğunuz pişmanlıklar.
Hala insani değerlerinizi kaybetmediğinizin belirtisidir.

Acı veren dertlerden şikâyet etmeyiniz.

Bütün insanlar her türlü sevgi ve saygının en güzeline layıktır.
Bütün problem içimizdeki peşin fikir ve su-i zan ile bir birimizi mahkûm etme duygusundan kaynaklanmaktadır.

İnsan olarak hayatı beraber yaşar, zorluklarını beraber aşarız.
Musibetleri birlikte göğüsler üstesinden gelir, nimet ve mutlulukları beraber yaşar bir birimizin mutluğu ile mutluluğumuza anlam kazandırırız.

Maalesef insanlık sarhoşçasına;
Niçin yaratıldığının ve nasıl yaşadığının farkında değil.

Hayatı sebep ve sonuçları ile sorgulayan yok! ...
Değerini bilen ve değerine uygun yaşayanlar ise yok denecek kadar az.

Dost edinirken,
memleketine, milliyetine,
rengine biçimine, soyuna, boyuna değil!
Azmine, amacına, ahlakına, yaşantısına bakmalı.

Görünüşü ile insanı güzelliğine hayran bırakan niceleri vardır ki

Evet,
”ettahribü eshel”
Tahrip, yıkım kolaydır.

Menfi muhalefet hissi,
sorumluluk yüklemediğinden nefse hoş gelir.