Necdet Erem Şiirleri - Şair Necdet Erem

Kırdaki ağaçların yalnızlığında hürriyet!
Ormanların kalabalığında adalet ve kardeşliğin olduğunu zan ederek iddia edenler;

Asırlık çınarların gölgesinde güneşe hasret yaşam mücadelesi veren cılız fidanların feryadını ne zaman duyacak, yalnızlığın hürriyet olmayıp en büyük bir esaret olduğunu ne zaman anlayacaklar?

Evet,

ÇOCUKLARIMIZ

Ahir zamanın alametlerinden sayılan
“ köle efendisini doğuracak”

Evet,

Kurtuluş imkân ve ihtimali olmayan amansız bir takipten,
Korkulu ve meşakkatli kaçışın anlamı varmı?

Allaha ve Ahirete inanmadan yaşamın başka bir adı olabilirmi?

Ramazan! ..
Dertlerin unutularak,
dertlilerin derdine derman arama ayı.

Ramazan! ..
Nefsinin basit zevklerini terk ederek,

Şehit torunları, sana emanet,
Sahip çık onlara, etme ihanet,
Başında dönüyor, nice melanet,
Asımın neslini, yaşatmak gerek.

Çanakkale kutsal ruhta şahlanış,

Bu gün de yine geçti,
Sana hasretim.
Ağlamak istedim.
Taa yüreğimden.

Rüyalar,

Her şey O’nu anlatır, O’nu haykırmaktadır,
Nefsine mağlup olan, ateşe koşmaktadır.
Hayat denen mevhuma, hiç boşuna sarılma,
Yalan bir rüya gibi, seni aldatmaktadır.

Sermaye-i ömrü, talan eyledim.
Bitti ömür, ben ne hata eyledim.
Zalim nefsi, gaflet ile besledim.
Gözüme perdeyi, çektim çekeli.

Bilmedim bu yolun, bir sonu varmış.

Sarsıldı saltanatı, anarşinin terörün,
Daha neler yapacak, hele sabredin görün,
Ne tuzaklar kuracak, sunacak bu pazara,
Daha ne fidanları, sokacaklar mezara.

İşçiyi, talebeyi, kışkırtıp sokaklarda,

Güneş göğe yükselsin, varsın körler görmesin,
Sen haklı olmaya bak, kıskananlar bilmesin.

Kervan yürür durmadan, yollara takılmadan,
Seni seçmiş yüce Hak, kimselere sormadan.