Necdet Erem Şiirleri - Şair Necdet Erem

Geri kalmış ve az gelişmiş ülke insanlarının ORTAK DERDİ.
Cahillik, fakirlik, ihtilaf, kadını ve erkeği ile tüm insanlığın kederi.

Kadın ve erkek diye insanı ayırmak,
İnsan ve insanlığa ihanet.

Başı rahmet, ortası mağfiret,
sonu cehennemden kurtuluş ile
müminlerin müjdelenmiş olduğu on bir ayın sultanı
ramazan-ı şerife ulaştıran Allah’a rahmet ve mağfiretinin sonsuzluğunca hamd olsun.

Cümlemizi onu hakkı ile idrak edip,

Doğruluk hazinedir, asla onu kaybetme,
Yalan şeytan hilesi, sakın tenezzül etme.
Arındır zalim nefsi, hayvani arzulardan,
Sevsin seni hem kulu, hem de seni yaratan.

Taviz verme aldatan, şeytana tabi nefse,

Mürşidini iyi seç, yoksa halin haraptır,
Muhali talep etmek, sadece bir seraptır.

Hakka kıl itaati, girme batıl yollara,
Takdire kanaat et, muhtaç olma kullara.

Yezit ölmedi ey dost, yezitler kol geziyor,
Mü-mini müslümanı canından bezdiriyor.
İşte Afgan dağları, patlayan bombalarla,
Tarihi kerbelaya, bin rahmet okutuyor.

Irak farklımı sanki, Necef’ten Kerbela’dan,

Yaşamak kolaymı, dünya hanında,
Ana baba yoktur, artık yanında,
Sende gideceksin bir gün sonunda,
Dünyaya doymadan gitmek kolaymı? ..

Ey nefsim unutma, bu dünya fani.

Anladım ki dünyada, yaş kaç olsa da boştur,
Her gün dert ile dolsa, yine yaşamak hoştur,
Umutların peşinden, taaa kabre kadar koştur,
Elden ne gelir dostum, ben gafil bir beşerim.

Saçlarım ağarsa da, gözlerim görse de az,

Aşıklara, selam olsun,
Yürekler aşk ile dolsun.
Arayıp özünde bulsun,
Onsuz hayat neye yarar.

Aşk ile seni yaratmış,

İrfan denen saadete, bir yol gerek varmak için,
Şeriat zorlu bir kapı, zalim nefse verir biçim.

Sonra tarikat berzahı, gerek geçmek can ve maldan,
Marifet makamı emreder, sıyrılmayı masivadan.

Renkler siliniyor, gözümde bir, bir.
Anlamadım, bendeki garip hal nedir.
Ufuklar daraldı, dünyam karanlık.
Düşüncem karıştı, fikrim bulanık.