Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

Merhaba Dostlarım,

Cahit Sıtkı TARANCI’yı anımsıyorum.ABBAS adlı şiirinde:

‘’…
Akşam diyordun işte oldu akşam…’’ demiyor muydu?

Günlerin akışında varlaşan
Karşı konulmazlığına direnen renk renk çiçek
İklimin yüreğinden


Uygarlaşma yarışı bu de ki mavinin

Geceleyin
Bir galaksiden ötekine gidip geliyor eloğlu...

Geceleyin
Bir kepçeyi,bir çöp kamyonunu övdükçe övüyor Gülün oğlu...

Korkuları tazelendikçe üveyiklerin
Bağımlılık yapmaz oldu devingenlikler

Atardamarın son voltasında boşalınca
Utanmadan kanla yudular kanı

'' Daha yeni başlayan söz dudaklar üstünde.
Ve sevecenlik,hafif bir su gibi,un gibi....''

sen geç kalmaları sızlandıran akşamın sesiyle gel
üstümüzdeyken özlem yolun uzayışı huysuz kılar zamanı ,
gözlerimizdeki kavuşmak ağır ağır çürür.

(12 Mart :İstiklâl Marşı'mızın Kabulü)


genişledi öykü
göğe ulaştı
pembe sayfalara

Söylenmemişti ki bizlere
Böyle süreceği günlerimizin
Lebalep mutsuzlukların


Söylenmemişti ki bizlere

evet, yudumluyorum mutlak hiçliği
diyelim ki kırık aşk ürkek saatler hiçbir kutu
kaldırımlarla doluyor günlüklerimiz


hiçbir kutu ürkek saatler diyelim ki kırık aşk

cam döşemeseydim öfkeden yılgındı dilim
seçseydi gözüm epeydir toza bürünmüştüm
nehrin anlaşılmaz saplantısının sonlandığı yerde
biraz düşsel biraz gerçek
iç sızısıyla yerle yeksan
gecikmiş çok anlamlarda

Yemyeşil kül yığını.
Senin olduğun yerin adı öteler,
arkada.

dilimde o bâyati nağme
''Kalbim yine üzgün seni andım da derinden''