Günler ne çabukta geçiyor insan şaşırıyor
Koskoca bir yıl daha son günlerini yaşıyor
Irmak hangi dağdan çıksa Deniz’e koşuyor
hava kasvetli yer ıslak toprak çamur
belli ki
gök yüzden sıkılmış bulut yere daha yakın
kim kırmışsa kalbini gözleri dolu dolu
dokunsan ağlayacak
belli ki çok üzgün çekip duruyor burnunu
Söksün gayrı şafak, aydınlansın ortalık
Çözülsün Levh-i mahfuz sırları
Kara cehaletten kurtulsun insanlık
Dostlar
Gelin birlikte azıcık düşünelim bu gün
Yedi bin yıllık kutlu bir coğrafya
Tarih yatıyor her taşın altında
İsa’dan çok önce başlar Türklük
İki yüz otuz dörtte Mete Han’la
Açmış dalında gül, uzandı; battı eline diken
Ayağı yalın başıkabak, battı çoban çökerten
Perişan üstü başı, açtı bu gece, açıkta yattı
Kükresin, milletin efendisi, saltanatı kaldırsın...
Nezaman bir hayal kursam sende içindesin
Nezaman renkli bir rüya görsem o sensin
Biz çise çise yağan yağmur ılgın akan suyuz
Gündüz Güneş’im gece Yıldız’ım Ay’ım sensin
Hiç ayrılmadık beraberiz iç içe gündüz gece
İlham perim neredesin
Özledim seni
Yaktım alev alev
Kor eyledim yüreğimi
Bir fincan
Sade kahve içelim
Uyku girmedi gözüme sabaha kadar
Uyanınca baktım beti benzi sonbahar
Beli ki ilk gece hayaller suya düşmüş
Unutulmaz bu gece yılsonuna kadar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!