Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Kabuk koymuş dudakların çatlamış
Ne yapmam gerekir çekinme söyle
Hazır ben olurum ölümde olsa
Islatırım dudakları ne kadar desen

Yaradan gönderdi benim bu işim

İçimdeki sesi dinlerim atmamki
Sevip okşamayı gönül ister tabiki
Kördüğüm atanı bulmam gerekiyor
Sevgi bunu istiyor hayelindeki adamı

Aşırı sevginin bedeli çok oluyor

İçimde oynuyor sevgi yumağı
Gölge gibi beni takip ediyor
Ben rahat deyılim nere gidiyim
Bu nasıl sevgidir şans vermedi ki

Yalanla sevmenin ne faydası var

Kırgınım düzelmem yıkıldım o an
Darbeler indirdin ev de yatalak
Sayende ölüyüm kırgınım sana
Adını silmişim söylemem dilde

Kırıldım bir sefer düzelmem sana

Merak etim sordum senin adını
Öğrendim ki adını kimse demiyor
Yanağında çukur varyada gamzeli
Adını çok merak etmiştim burda

Adın güzel söyle ben yazım bura

Beni sorun gecelere yatmadım
Hem sizi aradım hem de ağladım
Bitmediki uzaktaki meselem
Beni hasiret koydu geceler

Geceler uzundu bitmez bilmiyor

Nemli gözler söylemez ki derdini
Taşlar var parmakta isiyan ediyor
Yerlerde gururu bak sürünüyor
Düşenin dostu yok vuran vurana
Ağlama ağlatır fırsat verme sen

Hava ayaz soğuk olur yürümeye devam et
Geleceye biraz topla yarin icin aç kalma
Muhtac olma yakın dosta düşmanlar kapıda
Erken kalkan yol aliyor geç kalırsan olmuyor

Nefes alman sana ayit baskasina yasakmı

Güneş sandım sen geçerken yanımdan
Şaşırdım kendimi korktum kendimden
Güneşe bakmaktan sana bakmak zor
Gözler senin bilmem sen çok sicaksın

Mefsim senin için kış yatıp uyananısın

Geceler bu geceler beni yedi geceler
Ne kaldı ki gösterim hepisini götürüyor
Sevdiklerim uzakta yatırmadı geceler
Uyandım ki sabahtır geceler tez geliyor

Az yatım tez uyandım bu geceler var ya