Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Dilim üretiyor sevgi sözcüğü
Güzel her kelmeyi size sakladım
Gözlerim bakarak yağmur topladı
Gelince toz olmasın yoları nızı ıslatım

Dün gece rüyama girdiniz benim

Hayelerim olmuyor ki banamı bunlar
Çektikçe çoğalıyor bana düşmanmı
Yılarca ben çektim kim çekebilir ki
Korkuyorum isiyan etmiyorum ki ben

Vakıt dar çıkmam yola karanlık olacak

Kabuk koymuş dudakların çatlamış
Ne yapmam gerekir çekinme söyle
Hazır ben olurum ölümde olsa
Islatırım dudakları ne kadar desen

Yaradan gönderdi benim bu işim

İçimdeki sesi dinlerim atmamki
Sevip okşamayı gönül ister tabiki
Kördüğüm atanı bulmam gerekiyor
Sevgi bunu istiyor hayelindeki adamı

Aşırı sevginin bedeli çok oluyor

İçimde oynuyor sevgi yumağı
Gölge gibi beni takip ediyor
Ben rahat deyılim nere gidiyim
Bu nasıl sevgidir şans vermedi ki

Yalanla sevmenin ne faydası var

Elinden çok çektim bitmek bilmiyor
Bu yazımı kış yaptı üşüdüm burda
Ağaçlar yaprağı döktü soğuktan
Hasta oldum burda ilaç hanıya

Ben ilaç istemem sevdiyim gelsin

Kaç yıl oldu biz burada küs kaldık
Saymadım ben burada yaşlandım
Yaşımı sormayınben yaşamadım ki
Nasıl geçmiş yaşım haber vermedi

Diyorlar yaşayan ki varsa gelsin

Kırgınım düzelmem yıkıldım o an
Darbeler indirdin ev de yatalak
Sayende ölüyüm kırgınım sana
Adını silmişim söylemem dilde

Kırıldım bir sefer düzelmem sana

Merak etim sordum senin adını
Öğrendim ki adını kimse demiyor
Yanağında çukur varyada gamzeli
Adını çok merak etmiştim burda

Adın güzel söyle ben yazım bura

Nemli gözler söylemez ki derdini
Taşlar var parmakta isiyan ediyor
Yerlerde gururu bak sürünüyor
Düşenin dostu yok vuran vurana
Ağlama ağlatır fırsat verme sen