Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Buralar çok soğuk oralar nasıl
Ağaç yaprağın dökmüş çıpraktır
Kendime sordum neden böyleyim
Yeşilim kalmadı buraya kış geldi

Karada yürken yolda iz kaldı

Elimin icinde adin var benim
Baktikca teseli bulurum ben
Aglama ben dayanmam sana
Aglarsan haber ver aglarim

Nefesle seninin hic farki yok

Yüzüm yas tutmuştu şimdi gülüyor
Taç ol sen başıma endirmem seni
Gönülümden sensiz sevgi geçmişse
Senden fazla sevmedim ki kimseyi

Hayalimde sevgin çok şey öğreti

Kılıt ben vurmuşum kendime sensiz
İstersen sen ayırıl ben kalmam burda
Gelmesen birdaha ben de aramam
Kaderim vurmuşsa bende gülecem

İnata yaşarım yaşam busa istemem

Toktamış ateşi bekledim gelmedin
Porgorama geç kaldın gidiş o gidiş
Bekleyenin çok sözünde durmadın
Deseydin beklerdik adresini nasıl

Nazik konuşmanı özledim anlatışını

Açık koydum kalbimi sevenler girsin
Feryat ediyorsam bir sebebi vardır
Aramakla bulunmaz kalbim açıktır
Kalbimi çalan kim yas istemiyorum ki

Seven kızı bekledim yerdeyim uçuracak

Islık çalsan yatamam
Yürekten sesliyorsun
Duyduğumda yoldayım
Rüyalar gerçek olsun

Ağzında tut çıkarma

Ağzımın içinde kim var desene
O işte sensin başkası yasak
Seni doyrurum aç bırakmam ki
Kendim aç kalırım sizi bırakmam

Ferhat benim gibi aşkı yaşadı

Anısı büyüktür benim yanımda
Gezince gördüm bırakmış vatan
Zor kazanmış çekmiş acı cepede
Örnek oldu yok ki böyle bir adam
Yaşıyor kalpte unutulmaz Atatürk

Açın kapıları gelen var bana
Gelinim geliyor ilk defa bana
Sevgiye muhtacım toptan alcam
Nefesimi tutum sevinçliyim ben

Sormadan heycan sardı ne yapım