Müntehir Uyar Şiirleri - Şair Müntehir Uyar

Keşkelerin ortasındaki bir ülkeden Yok olmuş halkların ülkesine bir sesleniştir bu
Susmuşluğun en derininden haykırmanın doruğuna sesleniştir bu
Kahkaha tan insanların yurdunda ağlayarak yalnız kalışımdır bu
Tüm şairleri reddedip seni ozan ilan edişimdir bu
Yüreğimi ömrünün tam ortasına koyup her şeyden vazgrçişimdir bu
Ve bu senden de vazgeçip ömrümün sonuna işarettir

Şarap ve tütün tadı var ağzımda
Bütün duyularım hüzün
Uzanıp alnına düşen saçlarına dokunmak istiyorum,kayboluyorsun.
Hangimizin daha az sevdiğini anlamaya çalışıyorum.
Hep o kör noktada sorular.
Severken ölmüş olmayı istiyorum şimdi.

İki yanına sıralandı tanrılar
Elinde erbabı, başında rufai gülü
Ağzında kayıkçı parasıyla yolculadılar
Küstehan kapısından çıkarıp
Kırk taşa selam verdirdiler
Müttekasina dayalı çekemedigi bin bir günlük cilesine karşılık.

Yorucu geçen sekiz saatin ardından eve dönerken sevdiğin tüm çiçekleri görmenin şaşkınlığını yaşadım bugün.
Hepsine dokundum teker teker.
Bazılarını kokladım.
Birinin kokusu tenindi.
Boynundan öperken içime çektiğim kokun.

Görmüyorum
Hissedemiyorum
Dokunamiyorum
Çözülemeyen bir düğüm
Açığa çıkmayan sır
Neyle yüklüydü bu yürek?

Artık bir aşk kurbaniydim
Bir inada kurban edilen sevdanın onulmazi
Balkonumda  nar rengi açan çiçeklere
İlk defa sevinemedim
Oysa  bir nisanın 13 ünde ansızın açmıştı elma çiçekleri

Yagmurdu eşlik eden
Omuzladigim hayatın yanına ek
Fenere ulaşmayı denerken
Yolun sonu olduğunu görmekti günün başı
Sonra yağmurun yerini martılar alir
Üsküdar a giderken Kadıköy de yolunu sasirmakti

Bir uzo daha
Hay hay dedi başını sallayarak
Eli de aynı ritimde hareket etti
Havanın sıcaklığına rağmen çıkarmadı şapkasını
Sandalyesinin yanında yeni olmadığı belli olan şu eski bavullardan vardı koyu yeşil renkli
Ayakkabıları çamurluydu

Kırmızı koltuklarının yanına
sarı perde ekleyisini göremeden seviyorum seni
Yeni temizledigin evin tekrar kirlenişini göremeden seviyorum
Sana dokunmadan fotoğraflarından
seviyorum seni
Ne çok seviyorum seni

İçimdeki kuşları saldım bu gece
Ay ışığında ve de çok sesli
Uyumadan sabahı göresim vardı.
Bir kibrit çöpü dayayıp bekledim
Düşündüm çokça