Müntehir Uyar Şiirleri - Şair Müntehir Uyar

Ağustosta bağ bozumunda köyde olurduk
Tanrının ateş topları ve arı istilası olmazsa olmazımızdı
Arı sokunca çamur sürerdi annem
Geçer derdi üzüm toplarken
Unutur gidersin

Orta yerindeydim mevsimlerin
Ve tarih hep gözümden kaçardı
Gocebeydim belki de kah izmir de kah başka yerde ama en çok İstanbul da
Yuzbin yıllık cigaramın kokusu
Ve işaret parmağımın sarısı

Kısa da olsa tren yolculuğunu seçti
Köklerini terk edip gitmenin zamanıydı
Evden çıkarken rafları tozlu kitaplığından aldığı gazete kağıdı ile kaplanmış kitabı çıkardı
Bu da ona ait değildi ve içinde yine aldatılmışlığın izleri vardı
Bu ilk değildi nasıl olsa
İç geçirip dışarıya baktı

Bende kahve sende anason kokusu
Sandaletlerim var diye senin ayakkabılarını giyip yağmura birakmistik kendimizi.Ama hep eksik bişi vardı gecede.Her gece gördüğüm düşler... Uyanıkken yaşadığım kabuslar yetmezmiş gibi uykuda da karabasandı hayat.Adini koyamadigim bişi vardı üzerine örttüğün.Cekip alsam altindakiyle yüzleşmek korkusundan bir örtü de ben orttum üzerine.üşüme diye ,üsumeyeyim diye...

Git
Hiç bir duaya emanet edilmeden,
Adımı bile söylemeden
İnandığın en yüce değer için git.
Örtme üstümü
Yarım bıraktıkların buz kesti

Yalnız yaşamak var kaderimde
Daha çok ölmek istiyorum
Ki dayanayim gürültülü gidişine
Senin dayanamadigin sessizligime inat
Kokunla dalarken geceye
Şimdi herşey geç saatlere gebe

Boştu
Boşluktu
Bomboştu
Pencerenin önündeki tahta masa ve sandalye
Kurusun diye duvara asılmış zufa otları
Odanın tek rengi zufa otları

En masum zamanlarda yaşadı çocuk
Doğunun bildiğimiz mahrumiyetinden uzak
Sokaklarını yeni gelmiş gazete kokularının sardığı
Manavlarin taze meyve sebzeyi kayirdiklarina sakladığı
Kahvehanelerinde çayla ayranın yanında bira içildiği
Silvan ' da

Kalbinden vurduğun İzmir'in toplardamarıyım şimdi.
Kalbine götüren her yolu acemice dolaşmanın yorgunluğu üzerimde.
Ve bu semte her inişimde peşimden gelen akşam üstü kavuşmalarımız.
Denizin kokusunu her duyuşumda,dalgalarla her göz göze gelişimde ellerini hüsnüyusuflara teslim ediyorum.
Mobilyalarının altın varaklı olduğu kesin olan insanların oturduğu sokaktan geçerken
Biliyordum sevdiğim çiçeklerin onların evinde olmadığını.

Kalbinden vurduğun İzmir'in toplardamarındayım.
Bu semte her inişimde peşimden gelir akşam üstü kavuşmalarımız.