Müjgan Kızıleniş Şiirleri - Şair Müjgan ...

çok yakınımdaydı birileri...
ama yakınlık bu değildi.
çok uzağımdaydı kimileri...
ama uzaklık bu değildi.

ağız dolusu gülemem

ah be kara kız...
canım sıkkın zaten
pati pati ne gelirsin ardımdan
bilmem ki...
görüyorsun işte,
işe gidiyorum.

öyle bir şey ki bu
toprağa ektiğim tohumda
günlerden sonra yeşeren
bir renk bir soluk
öylesine bir şey ki bu
bir başlangıç

karnı aç olana yanarım
gözü aç olan arsızdan değil sızım
ne içindedir o kendinin
ne de
çıkıp gittiği yerde
bir iz bırakır

yazdım durdum dinlenmeden
altmışlı yılların parmaklarıyla
sildim tüm yazdıklarımı;
kendinceydi,içtendi...
abartma dediklerin
fazlası olup da

bu akşam saçma sapanım yine,
sensizlik sağanak üzerimde
sırılsıklamım.
odamın pencerelerini açtım;
deniz kokusu...yasemin kokusu
soludum derin derin.

bir sevdim.
bin kez öldüm,
bin kez dirildim...

bir sevdim.
bir öldüm.

bu da böyle bir acıdır işte
içinde dolaşır durur adamın.
yediğin tokata ağlamazsın da
otobüsü kaçırırsın ağlarsın.
kahkahalarla gülersin bazen olmadık birşeye
sonra nedendir anlayamazsın

bir gölgeyi yükledim omuzlarıma

düşürürsem yorulacağım

yüküm kıymetlim

bendeki sen, sendin biliyorum.
sende bir ben, hiç olmamıştı zaten.
bendeki seni,sen öldürdün.
şimdi sendeki seni sevemiyorum...