her ne kadar dışında kalsan da birşeylerin.
kendi boşluğundan bile kurtulup
mutlaka döneceksin kendine.
anlatacakların var ya da anlatacakları
mutlu olmak için hep beklediğin şeyi
kendinde bulacaksın.
zincire vurulmuş düşüncelerim...
isteklerim...
herbir halkanın izi kalmış bedenimde;
hem nedeninde, hem bitiminde.
acılı sinemde bir taş...
kapkara
dostum...
herşeyimsin desem
bilirim karıştırır kafanı
herden ve şeyden anladığın.
hiç bitmezsin sen bende
şu pis dünyanın penceresinden baktığımda
kış gelmeyecekmiş gibi sanki
saksıdaki çiçek
aldanıyor hazanın kandırmacasına
ışıkları erkenden başlıyor evlerin
çekiliyor herkes perdelerinin arkasına
bir adam...
sevgi ağır ağır ölüme mahkum edilmişken
yine de içimi ısıtan bebek gülümsemesiydi yaşamak.
kör yanınla kıydığın can bilmem affeder mi seni;
bilmiyordun sevdiğim
kör yanın demem kendini affetmeni istememdi.
odanın köşesinde öylece oturur
gözlerinde mevsim kışa dönmüş
canımın içi...gözümün bebeği...
tülbentinin kenarına düşmüş çiçekleri
ıhlamur ağacım benim.
sızlasa da arada bir sağ elinin serçesi
şimdi sen çıkıp da gelsen
dilim ne derdi bilmem
elim kolum ne derdi.
şimdi sen gelsen
gözlerime baktığında;
gözlerim ne derdi.
ey denizlerin kimsesizi
dinle denizi...
bir beste yap dalgasından
sakla kanatlarının arasına
tüm maviyi keşfet
kavuş...kucakla...
öylesine yorgun
öylesine bitkinim ki
dinlendir beni sende.
nehrinden birkaç damla su ver dudaklarıma
yakalansın içimdeki yorgunluğum kıpırtına
ne baharlar geldi geçti
sarı güller açan bahçemden.
ve öyle emek verdim ki
yitirmesinler diye renklerini;
arkama bakarsam
ki hep dönüp bakasım gelir,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!