öfkemi parmaklarımın ucunda taşıdım hep.
bende kalmasın dedim,
istemedim.
ilk tökezlememde düşüversin dedim.
gitti bitti diyeyim istedim.
ama hep birileri:
hadi git şimdi
hadi kır geç
yıllar sonra taktığın kutsal tacımı
dökülsün incileri,
en sen renkleri
bırak çocuk yüreğimi
herşey ne kadar da basitti
bilemedik...
küçük mekanlar dar geldi,
kocaman mekanlar içinde
küçücük kaldık
sığamadık...
zor değil tek kalemde silivermek
tek celsede bitirivermek zor değil.
nasıl desem hani;
şu deniz... şu gökyüzü...
ve aklıma her düştüğünde yaşam
içimden akıveren
herkesin bir gökyüzü var mıdır,
bir yıldızı ve hatta bir samanyolu.
herkesin bir denizi,
mavi,engin ve derin.
bir hesabı var mıdır herkesin
muhasebesini kendi tuttuğu.
şimdi,
şu anda,
sanki hepsi yanıbaşımda.
hani şu viran bağlar
ağıtları uzaktan gelen.
şu gurbetteki kardeşim
düşüncemin ağırlığı çökmüş üzerime;
varlığımsa çok hafif.
ne demeliyim bilmem ki.
kızsam mı?
küfür mü etsem kızdıklarıma?
hayata mı küssem acaba?
öyle birden silmeyecektin geçmişi
olmuşlarımı yitirtmeyecektin.
öyle inmemeliydin derinlerime,
yaratmamalıydın bendeki çıkmazları.
gecenin karanlığında şimdi hayallerim
ve dokundum karasına.
kimseleri seninle
eşdeğer tutamazken kaktüsüm;
neler geçip gitti hayatımızdan.
neleri kazandık
neleri yitirdik farkındalıklarla..
biliyorum,
evirdiler çevirdiler,
alt ettiler,üst ettiler,
allem ettiler,kallem ettiler
ah cayamadım doğrudan
bu kaçıncı dokuzuncu köy.
eğil dediler doğruldum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!