Muhammed Yağmur Şiirleri - Şair Muhammed ...

Her sabah aynı masanın başında
aynı kahveyi içiyorum,
ama fincanda duran bu eller
benim ellerim değil.

Aynaya yaklaşıyorum;

çocukluğumsun senyorita
ilk kalbim, ilk sükûtum
adını telaffuz edemezdim o zamanlar
şimdi susarak yaşıyorum içimde

elimi ilk sana uzatmıştım hatırlıyor musun

Gözlerimin önünde,
gökyüzünden kopan bir bulut gibi
yavaş yavaş eksiliyorsun.
Sesin,
rüzgârın taşıdığı eski bir şarkı kadar uzak artık.

her yolculuk,
görmediğim bir şehre varmak gibi başlıyor
otobüsün camında,
bulanık yüzümle birlikte değişen sokak tabelaları
hiçbiri bana senin adresini göstermiyor

Gece artık bir gölge değil üzerimde,
Bir sığınak, bir kucak gibi
Karanlığında kaybolmadım bu kez
İçinde kendimi buldum sessizce.

Yıldızlar konuşmaz, biliyorum

geceden selam sana senyorita
bir sigara dumanı gibi yavaşça
süzülüyor adın içime
ve her iç çekişimde biraz daha çoğalıyorsun

geceden selam sana senyorita

Gece yine geldi,
Adını anmadan, adım adım sokuldu içime.
Penceremde değil, ruhumun kıyısında bekliyor
Karanlık, bu kez dışarıda değil, bende.

Uyumak istemiyorum artık,

Gecenin üçü...
saat, duvarla göz göze gelmiş
benimle alay ediyor sanki.
Bir yıldız kaymıyor,
bir umut geçmiyor içimden.

gece yarısı,
sokak lambaları bana bakmayı unutmuş
asfalt, yorgun bir uykunun içinde
adımlarım, boş bir defterin kenar çizgileri gibi düzensiz
her adımda senden uzaklaştığımı biliyorum

Gece, yine geldin
Omzuma bir düşünce gibi dokundun
Yorganımı değil, içimi örttün bu defa
Ne saklıyorsun karanlığında bana?

Sana söyleyecek çok şeyim var,