Muhammed Okay Şiirleri - Şair Muhammed Okay

İşte böyle yol yokuşa vurunca
Kalakalırsın benim gibi gecenin içinde bir başına,
Çöktükçe çöker üstüne yalnızlık.
İçindeki boşluk büyüyüp
kocaman bir uçurum olur.
Bir de bakarsın ki kendi içindeki

Bir deniz feneriyim ben.
Aydınlıkta ne farkedilirim ne de bilinirim.
Üzerimde yakıcı bir güneşi taşırım yaz boyu, sonra soğuk bir nefesi solumaya başlarım kış boyu.
Gövdeme çarpan her bir dalga ile sarsılır ve iliklerime kadar tuz biriktiririm.
Yağmur damlaları geçmişten geleceğe yıkarken beni fırtınalarda can çekişir yorgun bedenim.
Benim sözüm karanlığadır.

Gün gelir;
gelişine şahitlik yapar tüm vakitler
Ve senli bir sevincin kalp sesinde
durur tüm saatler...
O ân,göğüs kafesimden
havalanır bir anka kuşu

Susturup durma tüm sözcüklerini suskunluğun kıyılarında,
Masmavi ümitlerini bırakma karanlığın gölgesinde.
Terketme iç sesini son rıhtımda.
Şehre yalnızlık çöktüğünde göç etme sakın kendinden.
Bir bakarsın ki gökkubede bir mavilik aralanmış siyaha boyanmış pencerelerde,
Bir sıcak mevsim konmuş soğuk parmaklıklara

Gel ve usulca otur yüreğimin
orta noktasına.
Çıkıp gönlümün diktasız tahtına
En mutlusundan bir sultan ol.
Bak göreceksin!
Ayakların yerçekimine inat kesilip yerden

Yalnızca benim ufuklarıma doğan,
Yalnızca benim ömrüme dolan
Haziran sıcaklığındaki kış güneşi ol...
Bitir üstüme ve içime yapışan
Hastalıklı , soğuk geçmiş tüm vakitleri.
Hiç batma,

Gecenin orta yerinde
Kalakaldım en uzun karanlığın içinde.
Dört bir yanım sensizliğin Moğol istilasında
Ölüm işlemeli,yalnızlık desenli
bir elbisedir sanki hasretin.
Son ışıklar da terk edince ufukları

Baharın en güzel çağında
Uzansaydım bir çiçek bahçesine
Oradan taşıp dökülseydim yollara.
Yolları ve yılları aşıp da varsaydım kıyılarına.
Düşlerimden taşıp değseydi ayaklarım denizin masmavi sularına.
Arınabilseydim sensizliğin can çürüten zehrinden.

Sen;
Biri,
Herhangi biri,
Birilerden herhangi biri,
Birisinin mi birisisin,
Birisiz biri misin?

Bir baştan öbür başa bütün gökyüzü
Ve bütün şehir kanatlarımın altında,
Üzerimde ağır bir yük,
İçimde milyon yıllık bir hasretlik.
Yorgun değilim,
Yalnızca kendimle harpteyim.