Mithat Yaban Şiirleri - Şair Mithat Yaban

mutluluk güneşi doğdumu başına
karada ölüm yok artık sana
bırak güneş damlalarını saymayı
boşver dünyayı koy kendi akışına

uzakta esen rüzğârdan sana ne

pek çok şair-yazar
hoca tanıdım
onlarla dostluklar kurarak
feyz aldım

önce gökten bulutları indirip

ayrılık acısına hiç dayanamam
yalan söze de kanamam
sevgiden başkasını anlamam
senin sevgin yeter bana

gülden başka çiçek tanımam

yıldız parlıyor ışınğın kanı'nda
ısınır sevdiği dostu yanında
yaşanası bir dünya arar da
bulur onu kitaplarında

yeni kan düş tadı için

sekerek kısa kısa
adım atarak yürürsün
erkekleri görünce
gülüp göz süzersin
sen ne şeker şeysin
ömürsün

yüreğim sevgi dolu
duygu yüklü gemi alsam
uğradığım limanlarda
insanlara dağıtsam

yüreğim ışık dolu

herkes kendini akıllı sanır
dalgalı deniz
içindekileri dışarı vurur
şiddetli esen rüzgâr
beynini kavurur
gülerken karanlıktaki hüzün

caddeler bir insan seli
ak yürekleri kömür karası yüzleri
görürüz vardiye çıkışında işçileri
aradı gözlerim
ortadan geçen treni
hatırlayın sıcak odanızda