Mithat Yaban Şiirleri - Şair Mithat Yaban

Zonguldak'tır burası
işçilerin yüzü kömür karası
ocağı evi gibidir
verilir yaşam savaşı

görünen kara aktır

tekneloji geliştikçe mutluluğa erdik
bir yandan da
doğayı kirletip ozonu deldik
çevreye özen gösterelim
sular ak
ormanlar yeşil olsun

kafesteki kuşa
barajdaki suya
üzülürüm
bırakınız
konsunlar daldan dala
uçup ulaşsınlar yara

yaşanan zamanın
ömür demişiz adına
nasıl geçerse geçsin
doyum olmuyor tadına.

ne anlamı var insan olmanın
zaman akıyor kayan yıldız parlaklığında
yağmur düşüyor göz pınarlarına
uyanmazken ay düşlerin yorgunluğunda

ne anlamı var dostlukların

küvetinde köpüğün olsam
sarsam her yerini
denizinde dalga olsam
okşasam bedenini

havuzunda suyun olsam

düşünce özgürlüğü diyerek
hainleri koruyup sahip çıkıyorlar
düşman zaten düşmandır
dost görünenler
çifte standart uyguluyorlar

ormanın renklerini düşünürken
rüzgârın sesi yüreğimde
güneşin kızgınlığını görürken
soğuğu hissedirim bedenimde

baş eğmeyenleri gördükçe

yağmur damlaları
doğanın gözyaşlarıdır
kan olup hayat verir toprağa
o da insanlara.

güneş ışınları

her sabah sağlıklı uyanırım
güneş doğmadan
canlıların hiç biri yaşayamaz
yağmur yağmadan

sevginin ellerini sıkıca tuttum