aşkı tadan yürek
insanlara kötü davranmaz
altın tartan alet
başka işte kullanılmaz
evden yetişen dana
fırtınalar yaratan aşk ateşi
gönlümün kıyısında gelişir büyür
sevenlerin biribirine kaçamak bakışı
köpüren dev dalgalar oluşturur.
büyük üzüntülerin birikimidir gözyaşı
seni seven bu kalbi görmeden
gönül bahçemdeki gülleri dermeden
bir öpücük bile vermeden
beni neden bırakıp gittin
ayağının altına yıldızları serdim
ben
mutlulukların güzelliklerin şairiyim
aşkı yazar bulutlarda gezerim
sevdayı anlatır
severim
okyanuslarda yüzerim
benim doğrularım var
yalanı dolanı olmayan
arıtılmış kaynak suyu gibi temiz
benim sözlerim var
okunur herkes tarafından
Mithat Mithat
ne olur bana
sevgini anlat
sat anasını sat
bırak dönsün o
kendi kendine
doğanın süsü
ülkenin akciğerleri
ormanları yaktılar
gizlice hainler.
bilgi kaynağı
bir güzel var aklımda
dudakları şarap kırmızısı
saçları limon sarısı
bakışlarınıza bakarsanız
sanki dünya tatlısı
bir zamanlar yemyeşildi
şimdilerde gri
sokaklarında
sıcak insanları
nefes olur
hayat verir
damıtarak kendimi içimde
umutlar sundum insanlara
acıları bırakıp bir kenara
sevgileri sevdaları işledim
bir başka biçimde
Şiir, kişinin iç dünyasındaki coşkunun, aşkın sevdanın ve tüm güzelliklerin sözle dışa yansımasıdır.Okuyana az sözle çok vermektir.daha başka bir deyişle, sözün yoğunlaşmasıdır diye düşünüyorum.
Bence şiir kısa ve öz olmalı ve fazlaca imge kullanmamalı diye düşünüyorum. Ben buna özen gösteririm.Pek çok şairin, şiirlerinde fazla imgeye boğlduklarını görüyor ve bunları okumuyorum. Okusam da şairin ne söylediğini anlayamıyorum.