Mikdat Bal Şiirleri - Şair Mikdat Bal

Ey vatandaş biliyorum üzgünsün
Bu günlerde seni soran bulunmaz
Kış kıyamet hayatından bezginsin
Hiç kapına gelip vuran bulunmaz

Pek yakında yaz gelecek ülkeye

Öyle yüksek sesle aşk ilan etme
Kiskanan olur da çatlarız gülüm
Gönül kapım açık sen talan etme
Biz bu badireyi atlarız gülüm

Sardı içimizi bize sormadan

Asırlardur çekişuruk bitmedi
Kavga ettuk olan oldi, uşağum
İçumuzden huzursuzluk gitmedi
Gülücükler yalan oldi uşağum

Düşman bize fitne eker kullanur

Bir hayat yaşadım kıran kırana
Yoruldum dünyanın mamuru yalan
Ne kazandın diye soran sorana
Soruldum dünyanın tâmiri yalan

Fakirlik başımı derde salınca

Sokaklar dolup taşar, halk, vatandaş, bakan da
Sağa sola koşulur fırsat bulur maganda
Alt üst olur her kural, her yer olur Uganda
Yapanlar kelli felli, nasıl gelişmektir bu?

Türkiyedir burası, sözde gelişmiş ülke

Neden çukur olsun hedef
Çıkıyoruz, çıkıyoruz
Kılıç çelik, kalem sedef
Şakıyoruz, şakıyoruz

Eğleşmeyiz hoyrat ile

Böyle mahzun kederli ağlayacak bir halde
Konuşmaya başladım sonu hayırlı olsun
Duygular darmadağın hem gönülde hem dilde
Dili bağlı değilim tonu hayırlı olsun

İslâmı anlatacak ilmim var, imkânım yok

İtham değil gerçektir
Yaşayan görecektir
Her şeyi verecektir
Vatanseverliğiniz!

Bizi kula kul etti

Ağlayıp duruyordu

Uzakta bir ses duydum siz bilin, demem nerde
Bir bayan iki yetim, el açmış gökyüzüne
Eşi vefat etmişti, başı düşmüştü derde
Ağlayıp duruyordu, çocuğuna, kızına

Sevgiden yoksuna sen ne dersen de
Onlara yabancı gelir muhabbet
Belki de severler her an versen de
Vermediğin zaman ölür muhabbet

O öyle bir duygu cana can katar