Mikdat Bal Şiirleri - Şair Mikdat Bal

Kış kıyamet kışta karda sokakta
Dolaşarak hayatından bıkan var
İlacı yok kıvranarak yatakta
İnleyerek çok acılar çeken var......Mikdat Bal

Zevkı sefa şatafatın içinde

Büyük hayale daldı, yanlış bir kapı çaldı
Artık dikeni kaldı, yolunan gülden sonra

Bu ne hayal, ne düş’tü, yandı yandı tutuştu
Çoktan kümeye düştü, yediği golden sonra

Dünyaya gelmedim menfaat için
Elmas elin olsun cam olsam yeter
Şu ömür sermayem bir saat için
Akan şu zamanda dem olsam yeter

Haz etmem kendimi övgüden yana

Sevgi bağı kurulmaz, maddeyle, cevher ile
Yer yüzünde ne varsa hepsini versen bile

Çünkü öyle buyurur gönüllerin tabibi
Ancak Odur kalplerin maliki ve sahibi

Ne bıkar sevenler ne pişman olur
Sevdikçe hoş olur sevgi yarası
Ne nefreti tanır ne düşman olur
Sevdikçe hoş olur sevgi yarası

Nasıl bir şey bunu biri sorar da

Ömür takviminden her gün bir yaprak
Bir
__biri
_______Ardınca, Bir’dir son makam!
Naciz tenlerimiz maddesi toprak
Bir

Ağlarım durmadan nedendir bilmem
Gülmeyecek miyim ben bu dünyada
Mutluluk aradım tadını bilmem
Bilmeyecek miyim ben bu dunyada

Kovaladım durdum onun peşini

Deli balım, zehir değil
Yazıp da ağlatma beni
Derdin aşktır sihir değil
Üzüp de ağlatma beni

Nedir seni yakan közler?

Bir bavulla yola düştük
Bir çok engelleri aştık
Gelir gelmez işe koştuk
Avrupa ya örnek olduk

Seneler geçti peşpeşe

Ey vatandaş biliyorum üzgünsün
Bu günlerde seni soran bulunmaz
Kış kıyamet hayatından bezginsin
Hiç kapına gelip vuran bulunmaz

Pek yakında yaz gelecek ülkeye