Mikdat Bal Şiirleri - Şair Mikdat Bal

Bırakıp da sana koşarcasına
Varamadık, gelemedik vatanım!
Doyasıya sende, yaşarcasına
Göremedik, gülemedik vatanım!

Gurbet elde hayat sürmek ne acı

Bir kaç tane diyeyim
Çıkarken Likoraşa (Kurt dağının eski ismi)
Benim hatıram olsun
Eş,dosta arkadaşa

İşçisinden erinden

Azgın İhtiyar!

Yirmisinde ermiş şimdiyse hamdır
Eskiden de şermiş o artık gamdır
Dolaştığı yermiş şu anda damdır
İnip çelişiyor konmak bilmiyor!

İstanbulda kan aktı
Bakan Trabzona baktı
Bizim müdürü yaktı
Gel çık işin içinden

Basın yayın ne diyor?

İşte tam yatıyordum kapının zili çaldı
Selam verdi oturdu, videoyu aç dedi
Şu filime bakalım dün akşam yarım kaldı.
Hanıma çay yap dedim, o da saat kaç dedi

Seyredeceği filim hiç önemli değildi

Kaybetti Karadeniz Erkan Ocaklısını
Görmedi bu güne dek ondan sıcaklısını

Karadenizin sesi herkesin bir kimsesi
Gariplerin sözcüsü sevenlerin nefesi

Yağmuru bol olur, havası ılık
Tarlasında mısır, denizde balık
Görmeye değer yer, tarihten kalık
Bir başka diyardır, Karadenizim

Herkesin sevdası, tarihler boyu

Rampa yukarı almış dikkatli sürüyordu
Bir eşekle bir adam yolunda duruyordu

Kornaya bastı ama yoldan çekilen yoktu
Her an için bir kaza ihtimali pek çoktu

Çıra gibi yanıp ışık olmuşum
Pervane dışında yanan olmadı
Garibana kapı, eşik olmuşum
Divane dışında kanan olmadı

Övenlerim oldu geldikçe yeri

Çaresi yok derdin adı ölümdür
Senin de matemin tutulur bir gün!
Affedilmez suçun adı zülümdür
Karanlık bir yere yatılır bir gün!

Zulme cevaz vermez hiçbir nedenin!