Mikdat Bal Şiirleri - Şair Mikdat Bal

“Yatırdan geçiniyor” inanma o herife
Atıyor be müslüman kanarsan kendi suçun
Menfaati gereği dinimize hürafe
Katıyor be müslüman sınarsan kendi suçun

Halbuki o mezarın taşı yosun bağlıyor

Yazışmak ne güzel şey tanışmaya vesile
Nice dostlarım oldu, dünya yanımda benim
Herkesle yazışırım hep aynı heves ile
Mutluyum dostlarımla her bir anımda benim

Umutla heyecanla internete girince

Yazıyorum her gün bir kaç şiiri
Kalem benim, kağıt benim, söz benim
Bir haberdir, bir resimdir her biri
Dilim söyler, gönlüm çizer, poz benim

Bazen acı, bazen tatlı, bazen boş

Yazdıkça yazıyorum, okuyan yok gören yok
Yine de yazacağım, yola girdim firen yok
Bedava yazıyorum, bana bir şey veren yok

Gelin görün, okuyun, yaramazsa atınız
Size diyorum size okunuyor adınız

Yıllar gelir peşpeşe
Kimsede yok endişe
Hele bakın şu işe
Yeni yıl kutlanıyor

Kutlayın ama neyi?

Yükseklere bakıp ahlanıyorsun
Emellerin çoktur yoruldun gönül
Hayallere dalıp şahlanıyorsun
Yedi kat göklerden sürüldün gönül

Kapalı kapıyı açamazsın ki

Hedef belli görev belli, yürü yavrum yürü gülüm
Bayrağın al, bayrağın Al, bitsin cefa bitsin zulüm
Şehadet’e koşar gibi yıldırmasın seni ölüm
aş bendini, aş bendini, aş bendini, aş
aş kendini, aş kendini, aş kendini, aş

Baş eğmedim bu güne dek bir kula
Zaman beni eğdi büktü, bitirdi
Yıprandım satsalar gitmem bir pula
Bu mağrur kul kıymetini yitirdi

Dağlar yıkılırdı, çektiklerimden

Aşkın efkarıyla yollarda kaldım
Gelipte hatırım soran olmadı
Seven sevmeyene haberler saldım
Kanayan yaramı saran olmadı

Harabeye döndü cevri cemalim

Yıllardır ördüğüm ömür duvarı
Üst üste yığıldı yaş geldi geçti
Güzel yaşamadım yazı baharı
Güzünde uyandım kış geldi geçti

Kalmadı mecalim yaşarken kışı