Kaç kez güneşe göz kırptın
Nabız yoklayıp durdun
Seviyor mu diye
Bir yabancıysa hayalin
Bir bak dön düne
Hangi gece
Bir resim çizdim
İçinde sen ben
Yakıştık mı bilemedim
Bir şiir okudum
İki kalp birbirine mi düşmüş
Çözemedim
Sessizliğin içinde doğan saflık
Camdaki yabani
Beyaz menekşem
Ne fazla sevgiye
Nede suya alışkın değildir
Yaprakları kalp şeklini andırsa aldanma
Sürüncemede kalmış
Bütün kelimeler
Dilimde sürçülisan
Bir kere soldu mu insan
Yeniden açar mı çiçek
Kalbinde tarumarsan
Kirpiklerin gölge düşürmüş
Yüzüne
Yine de bir tebessümün
Bir ömür
Küsmelere de zaman bırakmadın
Aldığın oysa
Yokluğunun ruhumu
Haps ettiği
Zamanlar geldi
Bütün dengemi şaşırdım
Göçebe kervanlar
Kalktı yüreğimden
Ey çocuk
Elinde gül tutuyorsun
Dikenlerini saklayarak
Oysa ben
Gülü dikeniyle de severim
Korunaklı tutarak
Uzunca zaman geçti
Betimleyemiyorum gözlerini
Nede saçına aklar düşen rengini
Yüzünde çizgiler mi var
Bilemedim şimdi
Emsallerine baktığımda
Kim kalmış ki bu dünyada
Ebedi sevgin kalsın
Sadece dostluğumuz
Arada bir hatırlansın
Karşılaşırsak bir gün adressiz umarsız
Köhne bir kır kahvesi
Ağlıyorsa gece yağmurla bil ki
Yüreğimin çıkmaz sokağında kayboldun
Masum hayalleri dalgalar alıp
Kıyıya vurdu
Martılar sessizliğe gömdü çığlıklarını
Gün geceden sıyrıldı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!