Çok mücadeleden sonra
İçimdeki düşmanı yendim
Oydu seni seven
Ben değildim
Şimdi varlığınla
Yokluğunun arasında
Gecenin vaktinde
Yokluğun kocaman
Bir dolunay
Zamanın solmuş yüzünde
Bu nasıl bir veda
Yokluğumla yokluğun oynuyorlar
Kaç zamandır gelemedim
İş güç de değil bahane
Çiçeklerinde solmuştur bilirim
Başucunda belki de
Özlem yığın yığın
Sarılasım gelir toprağına
Çiçeklerde aradığım
Anne kokusudur
Buruktur Annesiz Anneler günü
Sabah erken kalksam
Çocuklar gibi
Giyinsem kuşansam
Şu kalbimin içinde
Kıyıda köşede kalan
Eskimiş bir sevdada olsan
Rengi solan
Yine gecenin katresinde
Yağmurun düştüğü
Sesimin buğusunda
Kayboldu sesin
Bende artık ifadesizsin
Bir miğfer giyip
Kuşanmam kılıçları
Çekip dert etmeğe
Anıların bir bir
Önüne yaprak yaprak
Dökülüyorsa
Çocukluğuna kaçıyorsan
Çocukluğunla hesaplaşman
Bitmiyorsa
Uykusuz gecelerin rüzgarında
Çok uzaklardan gelen
Bir melodi gibi gelirsin
Aklım karışır ayazlarda
Karmakarışığım yine sensiz bu yazda
Ne atıl sokaklar unutturur
Her gece uykuya
Dalarken sensiz gözlerim
Uykuma gel rüyam ol
Beklerim
Mevsimler solarken
Sensiz izlerim
Bir şiir yazdım
Senli gecelerin
Karanlığından payıma düşen
Düş bahçelerinde
Dökülmüş çınarlar
Konmuyor kuşlar dallarına
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!