Melek Dalgıç Şiirleri

Bügün de sensiz ağlıyor İstanbul
Sensiz ıslandım
İstanbul yağmurlarında
Sensiz ıslandım
Karmaşık sokaklarda
Yapayalnız dolaştım durdum

Gözlerim ne itiraf etti
Sana
Ne de sakladı
Böylesi masum bir sevgi
Ancak çocuklukta yaşanırdı
Yüreğim yanında suya düşmüş

Ey sevgili
Bunca zamandır
Neredeydin kiminleydin
Nasıl yaşadın nasıl yaşlandın
Ömrünü kime harcadın
Kiminle anlam buldu düşlerin

Gönlümü kağıttan kayık yaptım
Saldım açık denizlere
Ya denizin deli dalgalarında
Islanıp batacak derinliklere
Ya gömülüp bir daha
Çıkmayacak su yüzüne

Seni çıkarıp atmak istedim
Belki de başardım
Bir ucu yanık bir mektup gibi
Kalbimin ucunda kaldın
Hani hasreti çağrıştırmak için
Mektubun ucunu

Bir kalem var
Beni alıp sana getiren
Satır ,satır
Sayfalara elimden
Ve dilimden dökülen
Bir kalem var

Bazen vazgeçmekte
Sevmenin işaretidir
Belki uzaklaşmak
Gönüle merhem gelir
Geceler ayla gölgelenir
Sevda türküleri

Defterimin arasına
Koydum seni
Kalbimden çıkarıp
Şimdi devrik bir cümle gibi
Yatıyorsun orada
Kendi kurusa da