Geceye yağmur düştü
Kalbime sen
Zaman uykudayken
Çiçek ektim sabaha
Bir baktım ki
Ne zaman çok canım yansa
Benim Annem
Dünyanın en fedakar kadını
Ne zaman yanına gitsem
İçim bayram çocukları
Bahardır özleminin kokusu
Saçlarından saçlarıma
Gün geceden
Belli ki gitmiş
Eriyen zaman gibi
O sevgide tükenmiş
Çabasız çabayla
Her yol denenmiş
Bu sabah uyurken
Bir kanat sesiyle uyandım
Aralık kalan camdan içeri
Bir kumru girmişti
Ansızın göz göze gelince durakladım
Kalbini ellerime
Tadı yok
Kalemin nede kağıdın
Dün akşam öldürdüm
Bütün şiirleri
Çıksan da uzaklardan
Selam yollasan
Ne zaman dalsa gözlerim
Kendimi sende bulurum
Aylardan kasımdı
Yapraklar kızıl ve sarı
Güneş solgun parıldarken
Gelmiştin
Bir yaralı kalpte
Bende bıraktın
Nedense gözlerim dolar
Her akşam üstü
Penceren ışıksız
Şiirler yetim
Uyandığın bir sabah
Aynaya bakarsan
Yıldızlar küsmüşse gözlerinde
Bu sözümü hatırla
Bil ki
Sensizlikten çekip giden
Bir deniz kokusuyla gelirsin
Düşümün gölgesine
Sabah uyandım
Bulutlar suya düşmüş
Kalbimse sana
Ne olur anlasana
Deniz dalgaları
Ritim tutarken
Martılar meşk ediyor
Bir vapurun düdüğü eşliğinde
Kalbimi sorma
O temmuz sıcağı arifesinde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!