Melek Dalgıç Şiirleri - Şair Melek Dalgıç

Anlatamadıkların dökülmüş gözlerine
Bir hüzün dokunaklı
Renkleri silik
Tasvirinden uzak
Çaresizlikten yamalı cümlelerde
Yakışmaz olmuş diline

Adı aklıma gelince
Hiçlik fırtınası
Bende çağrıştıran
Bahçede sakız gülleri
Bana aşkı anlatan
Kokusundan sarhoş

Kış gününde
Bahar olup
Mahzun gönlüme
Bir hoş geldin
Gülümsetirken yıldızlar
Aysız geceyi

Gün geceden hüküm giymiş
Meğer gece ayazlarına
Tutunmuş yüreğim
Yüreğinden savrulup gitti
Karşı dağın
Karı gibi

Gece uyku firarda
Kaçarsa gözlerinden
Tepeden tırnağa
Yolcusu kayıp
Limandan ayrılmış
Bir gemi

Zaman her şeyin
Üstesinden gelirde
Yüreğe söz değerse
Yara alır
Olmaz deme
Belki bir gün yaralarının

Zaman eskiyor
Zamanın içinde sen
Bir çocuk ağlıyor
Baktım ki içinde ben
Eski yaram acıyor
Acıtıldığını duyunca

İğde ağacı
Kırılgan narin
Rüzgarın şiddetinden
Bir o yana bir bu yana savrulunca
Suskunluğunu bozmuş
O kadar heybetli

Kafam karışık
Bir yanım seninle dargınken
Bir yanım barışık
İkilemde uykularım
Gecenin siyah zehrinde
Akılıma gelince sen

Ne gözlerinin ışıltısı
Nede kara gözlerindeki
Kirpikler alır beni benden
Artık ilgilenmiyorum
Bir sabah kalktım
Yoksun birden