Melek Dalgıç Şiirleri - Şair Melek Dalgıç

Ay pencereme komşu
Zifiri karanlıkta
Korkmuş yerde sarı yapraklar
Dalganın sessizliği ürkütücü
İnci çıkmaz her istiridyeden
Dercesine susmuyorlar

Kalbimi eğrisi
Doğrusu derken
Ayrıldık işte
Gün batımında
Yalnızlığa kulaç atıyorum
Kendim oturmuş

Bir rüya görsem
Sesin titrer sesimde
Sana gelirim
Ufukta sabah yokken daha
Ben seni giyinirim
Acılar birikir içimde

İçimden bu aralar
Böyle şiirler
Yazmak geliyor
Karına zarar
Şair bilirsin

Bu akşam şöyle
Şiirlere bir göz attım
Hepsi kahırlılar
İstanbul'da kar var
Sahi orda nasıl havalar
Mısır patlattım

Kalbimin dili olsa
İnan hiç susmazdı
Atmak yerine
İsminin telaffuzu
Nice şiirler
Dökülürdü benden

Gecenin ahenkli ışıkları
Denize yansıyan
Büyüsüyle raks ediyor
Bense yalınayak dolaşırken
Şakalaşıyorum
Deniz dalgalarıyla

Gün geceden
Sıyrılmak üzere
Kalemim kağıdın hapsindeyken
Gözlerim sürgün hasretin nöbetinde
Ellerim dokunulmazlığın tutsağında
İşte öylesine günlerde

Kalbimin odalarında
Dolaştım sensizliği
Bir bir anlattılar
Dile geldi kimsesizliği
Rıhtımda rüzgar
Mevsiminden soğuyor

Geceye eklediğim
Günlerimde
Gelen bir düş
Olursun otağımda
Tarifsizim
Yıldızları sayarım