Melek Dalgıç Şiirleri - Şair Melek Dalgıç

Atıl akşamlardan gelen
Uzak bir melodi
Ne zaman
Konuşmak istesem
İstemsiz kelimeler
Pılısını pırtısını

Oturmuş kız kulesinin
İhtişamlı halini
Seyre dalarken
Sayra sayra gelen
Dalga sesleri
Sesinin tınısı olup

Gecenin karanlığında
Yordanırken
Hüküm giymiş yıldızlar
Maviyi hiç tanımamışlar
Zifiri karanlıkken rotaları
Bir görünüp bir kaybolmuşlar

Gecenin karanlığı
Çökünce kalbime
Benim uykum kaçar
Senin yanına
Bilmem ki
Senin uykun kaçar

Bir sümbül sokağından
Geçiyorum
Boynunu bükmüş
Hercai sandığı
Mazbut bir menekşeye
Vurulmuş

Ben hiç sigara içmedim
Karşıyım
Hep o yönde tepkim
Biliyor musun
Ama alışınca bırakmanın
Nasıl bir şey olduğunu

Yar deyince
Akla düşen
Gözleri olmalı
İçinde sevda tüten
Şiirleri
Özü sözü bir

Anlatamadıkların dökülmüş gözlerine
Bir hüzün dokunaklı
Renkleri silik
Tasvirinden uzak
Çaresizlikten yamalı cümlelerde
Yakışmaz olmuş diline

Adı aklıma gelince
Hiçlik fırtınası
Bende çağrıştıran
Bahçede sakız gülleri
Bana aşkı anlatan
Kokusundan sarhoş

Kış gününde
Bahar olup
Mahzun gönlüme
Bir hoş geldin
Gülümsetirken yıldızlar
Aysız geceyi